اصل سى و دوم: نه گذشته و نه آینده (۲)
صدیقه ایروانی
وظیفه ما و شما این است که پیام مثبت براى فرزندانمان داشته باشیم؛ پیروزی‌هاى گذشته را براى آنها تعریف کنیم، نعمتهاى الهى را که کم هم نیستند براى بچهها بیان کنیم، اندیشههاى مثبت خود را مرور کنیم، خود روحیه خوب داشته باشیم و به بچه‌هایمان روحیه بدهیم.
شما به عنوان والدین کودک احتمالا همواره درگیر فکر و خیال‌هایی درباره آینده او هستید؛ از آن نگران هستید که چه اتفاقاتی در آینده روی خواهد داد و چه سرنوشتی در انتظار کودکتان خواهد بود.
بیایید بچه‌هایمان را به آیندهاى روشن و پر از شادابى و نشاط امیدوار کنیم تا رشد کنند. والدین نباید کودک را از آینده بترسانند یا در برابر مسئلهاى خود ترس بروز دهند. ترسیدن والدین باعث ترس فرزند مى‌شود؛ وقتى کودک نوجوان و حتى جوان چهره هراسان و مضطرب پدر یا مادر را مىبیند، ناخواسته دچار ترس، وحشت و اضطراب مى‌شود.
بسیارى از بیماری‌هاى روانى مانند اضطراب، افسردگى، دلهره، نگرانى، تشویش و دورویى و پریشانى از ترس سرچشمه مىگیرد و یک عمر انسان را می‌رنجاند.
ترس‌ها معمولا جرئت و شهامت را در انسان تضعیف مى‌کند و افراد را از اقدام به کارهاى بزرگ بازمىدارد و استعدادها و خلاقیت‌هاى آنها را خاموش مى‌کند.
والدین و مربیان باید به فرزند یاد دهند که آینده در گرو عمل امروز است و اگر با برنامه‌ریزى مناسب و تلاش فراوان از زمان حال استفاده شود، مىتوان آیندهاى درخشان در پیش داشت. انسان باید براى آیندهاى روشن به تلاش و کوشش بپردازد و از تمامى امکانات و فرصتها و توانایىها استفاده و بر خدا توکل کند و امیدوار به آینده موفق باشد.
چنانچه خداوند متعال در قرآن کریم بشارت مىدهد: «الَّذینَ جاهَدوا فینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا»
«کسانى که در راه ما تلاش و مجاهده مىکنند، ما خود راه را به آنان نشان خواهیم داد.»
اگر ما بینشى درست به فرزندمان دادیم براى او جاى نگرانى و ترس از آینده باقى نخواهد ماند و این از حقوقى است که فرزند بر پدر، مادر و مربى دارد.
