اصل سى و سه: آداب و رسوم(۲)

صدیقه ایروانی

مخصوصا که بعضى از آداب و رسوم جنبه خرافى دارد و به هیچ وجه عقلانى نیست و مورد تأیید دین نیز نمى‏باشد و به نفع عقل جمعى یک ملت نیز نمى‏باشد و باعث از بین بردن چهره یک ملت مى‏گردد البته و صد البته که پدر و مادرها باید از آداب و رسومى که ارزش تکاملى دارند و از عوامل مهم تربیتى محسوب مى‏گردد در جهت تربیت فرزند استفاده کنند.

توجه کنید،مولاى متقیان فرموده‏اند: وَ لا تَنْقُصْ سُنَّهً صالِحَهً عَمِلَ بِها صُدُورُ هذِهِ الاُمَّهِ وَ اجْتَمَعَتْ بِها الاُلْفَهُ وَ صَلَحَتْ عَلَیْها الرَّعیَّهُ.(۳۲)

هرگز آداب و سنت پسندیده اجتماعى را طرد نکن،آدابى که پیشوایان این امت به آن عمل کرده‏اند و ملت اسلام با آن انس و خو گرفته و امور رعیت به وسیله آن اصلاح مى‏شود.

آنچه در امر سنت‏ها و آداب و رسوم ما مکلف هستیم این است که آداب پسندیده اجتماعى را تبیین کنیم و فرزندانمان را به انجام و عمل به آنها تشویق و ترغیب نماییم و تمامى تلاشمان را به کار بندیم که آن آداب و سنن از جامعه طرد نشود و آدابى پسندیده و قابل است که:

۱ – پیشوایان امت(پیامبر(ص)، امامان(ع) و بزرگان دین)به آن عمل کرده‏اند. 

۲ – امت اسلامى با آن انس گرفته‏اند و آن آداب را دوست دارند.

۳ – آن آداب و رسوم و سنت‏ها قدرت و توانایى خود را در اصلاح
جامعه از خود نشان داده است و مردم به وسیله آن‏ها به راه صواب
هدایت شده‏اند.

اینها آداب و سننى است که ما به عنوان اولیاء و مربیان مکلف به تبلیغ آن هستیم و باید روى آنها سرمایه گذارى کنیم ولى به زور و اجبار و… براى عمل به سنت‏ها متوسل شدن تأثیر مثبتى بر جاى نخواهد گذاشت بلکه باید:

اولاً والدین خود عامل به آن آداب باشند. ثانیا آداب را سهل بگیرند و از سختگیرى بپرهیزند. ثالثا براى یادگیرى و عمل فرزندانشان ایجاد انگیزه کنند.

حرف آخر اینکه سختگیرى در آداب و رسوم تضبیح شده است و بچه‏ها نیز روى آن حساس هستند مواظب باشیم چیزى را به بچه‏هایمان تحمیل نکنیم، نه رنگ لباس را، نه جنس آنرا ، نه مدل آنرا، مگر اینکه به او بفهمانیم این مدل یا …… با شخصیت افراد بزرگوارى چون تو مناسبت ندارد.