اصول اساسی در تربیت فرزند اصل بیست و سوم: توجه به نیاز ارتباط کودک با والدین

صدیقه ایروانی

از مشکلاتى که فرزندان ما دارند عدم توانایى یا ندیدن زمینه مناسب براى ایجاد ارتباط با والدین است در مبحث ارتباط مسئله اول که مى‏تواند این توانایى را در فرزندان تقویت و شکوفا کند خوب بودن ارتباط مرد و زن و یا پدر با مادر و بالعکس است اگر این دو که کانون و محور اصلى خانواده هستند ارتباط مناسب،معقول،منطقى و خوشایند با یکدیگر داشته باشند ترس و دلهره فرزند براى ارتباط با آن در حد بسیار خوبى پایین خواهد آمد و اگر رابطه پدر و مادر رابطه ناخوشایند،همراه با ترس و دلهره،درگیرى،قهر و آشتى،ترشرویى و…باشد امرار ارتباط فرزند با آنها را به شدت سخت خواهد بود.

براى اینکه ارتباط به خوبى و به سهولت انجام شود باید زمینه‏هاى لازم وجود داشته باشد معمولاً زمانى که دو نفر با یکدیگر مواجه مى‏شوند اولین رکن ارتباطى آن دو دیدکان آنها است یعنى با چشم چهره یکدیگر را نظاره مى‏کنند و این چهره است که گویاى وجود زمینه است اگر انسان با شخصى که روبه‏رو مى‏شود در چهره او شادابى و
نشاط دید ارتباط کلامى برقرار خواهد کرد و اگر این زمینه را نیافت از ارتباط کلامى جز در ضروت اجتناب خواهد نمود.

روایتى از امام صادق(ع)نقل است که براى مبحث ارتباط مى‏توان به خوبى از آن بهره جست.امام(ع)مى‏فرمایند: اِنَّ لِاَهْل الجَنَّهَ اربع علاماتٍ: وجهٌ منبسط و لسان لطیف و قلب
رحیم و ید معطیه

 توجه کنید!

اهل بهشت چهار نشانه دارند یعنى کسانى به بهشت مى‏روند که این چها ویژگى را حائز باشند:

۱ – گشاده رو باشند.(چهره‏اى شاداب و با نشاط و رویى باز و جذاب و دوست داشتنى داشته باشند) گفته شده‏است که پیامبر(ص)دائم‏التبسم بودند و هر کس روبرو
مى‏شدند با چهره‏اى خندان(متبسم)و با گرمى با او برخورد مى‏فرمودند و این رمز موفقیت پیامبر(ص)بود. اگر انسان با چهره‏اى که لبخند بر لب دارد روبرو شد جذب او خواهد
شد،ترسش خواهد ریخت و به راحتى با او ارتباط برقرار خواهد کرد و بچه‏ها از اولیاء شان انتظار دارند که اولاًخود(پدر و مادر)با همدیگر با بشاشت و خوشرویى برخورد نمایند. ثانیا در موقع برخورد با آنها(با بچه‏ ها)چهره شاداب و با نشاط و دوست‏داشتنى از خود بروز دهند نه اینکه از چهره‏اشان گرد غم و اندوه و اضطراب و درد و رنج ببارد.ادامه دارد…