انتظار در حد توانایی

هفت اصل از اصول تربیت به اختصار شرح و توضیح داده شد و اکنون به اصل هشتم می پردازیم :
قبول کاری که در حد توانایی فرزند است ،اینجا مسئله مهم این است که در پذیرش یا عدم پذیرش کار فرزند ، توانایی و استعدادش مورد توجه قرار گیرد مبادا ما از دو برادر یک انتظار داشته باشیم نه در درس خواندن نه در امور دیگر ، ممکن است فرزندی از استعداد اجتماعی بیشتر برخوردار باشد ، توانایی ارتباطی بیشتری داشته باشد و دیگری از توانایی کمتر ، ممکن است یکی نمرات درسی بالاتری کسب نماید و دیگری نمرات پایین تر ، در حالی که شرایط مادی ، خانوادگی و … یکسان داشته باشند و این امری طبیعی خواهد بود زیرا یکی از استعداد بیشتری برخوردار است و دیگری از استعداد کمتر یکی در شرایطی بوده که استعدادش شکوفا شده و دیگری در شرایطی بوده که استعدادش به شکوفایی نرسیده است که بخش عمده این امر در ارتباط با والدین است شرایط اخلاقی والدین ، تجربه و بی تجربه بودن آنها در امر تربیت فرزند ،دانایی و نادایی آنها در نیاز های کودک ، فرصت و اختصاص زمان مناسب به ارتباط با فرزند و یا کمبود فرصت و زمان مناسب برای ارتباط و … هر یک از این موارد می تواند در بروز توانایی فرزند ما موثر واقع شود در هر حال اگر مناسب با توانایی و استعداد و قوه و قدرت ، کاری را فرزند ما انجام داد باید از او پذیرفت و اگر کمتر از توانایی کار کرد باید علت یابی نمود که چرا از تواناییش استفاده نکرده ، چه مانعی بر سر راه او بوده است و با شناسایی مانع و برطرف کردن آنها ، امکان استفاده کامل از توانایی را برای او فراهم آورد .
«یقبل میسوره »
منبع : کتاب اصول تربیت تالیف مظفر حاجیان