داروی همه دردها

پیامبر خدا (ص) می فرمایند: «خداوند متعال هیچ دردى نداد مگر آن که دارویش را نیز داد . عده اى آن را مى شناسند و عده اى نمى شناسند…»
همانگونه که خداوند درد و بیماری را قرار داده برای آن درمان را نیز وضع کرده تا انسان با بکارگیری شیوه های درمانی بر بیماری های خود فائق شود.
همچنین، امیرمومنان علی (ع) فرموده اند: «هر دردى دارویى دارد.»
جالب آنکه روایات تاکید دارند که فرد بیمار در مصرف دارو عجله نکند و تا جای ممکن با سیستم دفاعی بدنش بر بیماری غلبه کند.
از این رو، رسول خدا (ص) می فرمایند: «تا زمانى که بدنت بیمارى را تحمل مى کند، از مصرف دارو پرهیز کن و هر گاه آن را تحمل نکرد، آنگاه به دارو روى آر.»
امام علی (ع) نیز فرموده اند: «تا زمانى که بیمارى تو را از پا نینداخته است، خود را در بستر مینداز.»
حضرت موسی بن جعفر (ع) نیز می فرمایند: «هیچ دارویى نیست، مگر آنکه خود بیمارى تازه اى را دامن مى زند. براى بدن چیزى سودمندتر از پرهیز و خوردن غذا در حد نیاز بدن
نیست.»
ایشان همچنین فرموده اند: «پرهیز بهترین دارو و معده خانه امراض است، بدن را مادامى که عادت مى کند عادت بده.»
امیرمومنان امام علی (ع) نیز می فرمایند: «گرسنگى کشیدن سودمندترین داروست.»
در این میان به تصریح روایات در تربت امام حسین (ع) شفای تمام امراض و بیماری ها قرار داده شده است.
امام صادق (ع) فرموده اند: «در تربت قبر حسین علیه السلام شفاى هر دردى است و آن بزرگترین داروست.»
و نیز می فرمایند: «کام نوزادان خود را با تربت حسین علیه السلام بردارید که آن مایه ایمنى است.»
و از امام کاظم (ع) است که فرمودند: «از تربت من براى تبرک چیزى بر ندارید؛ زیرا خوردن تربت همه ما حرام است مگر تربت جدم حسین بن على علیهماالسلام؛ زیرا خداوند تعالى در این تربت براى شیعیان و دوستان ما شفا قرار داده
است.»
منبع:بحارالانوار، میزان الحکمه