زلزله

همان طور که در شماره قبل نیز اشاره شد استاندارد ملی در مورد طراحی ساختمانها در برابر زلزله آیین نامه ۲۸۰۰ می باشد که در موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران تصویب نهایی شده است. در این آیین نامه ملاحظات مختلفی نظیر ملاحظات ژئوتکنیکی ،ملاحظات معماری وملاحظات پیکر بندی سازه ای مد نظر قرار گرفته است که در این شماره ملاحظات معماری به طور خلاصه تقدیم خوانندگان محترم نشریه می گردد. شایان گفتن است شماره های منظور شده در زیر همان شماره بند های ذکر شده در آیین نامه یاد شده است.
ملاحظات معماری
۷-۱-برای حذف و یا کاهش خسارت و خرابی ناشی از ضربه ساختمان های مجاور به یکدیگر، ساختمان ها باید با پیش بینی درز انقطاع از یکدیگر جدا شده و یا با فاصله ای حداقل از مرز مشترک با زمین های مجاور ساخته شوند. ضابطه مربوط به عرض درز انقطاع در بند۹-۳ آیین نامه ۲۸۰۰ مفصل آمده است که در اینجا به دلیل جلوگیری از اطاله کلام خوانندگان محترم را به بند یاد شده ارجاع می دهیم.
۷-۲- پلان ساختمان باید تا حد امکان به شکل ساده و متقارن در دو امتداد عمود بر هم و بدون پیش آمدگی و پس رفتگی زیاد باشد و از ایجاد تغییرات نامتقارن پلان در ارتفاع ساختمان نیز حتی المقدور احتراز شود.
۷-۳- از احدا ث طره های بزرگتر از۵/۱ متر حتی المقدور احتراز شود.
۷-۴- از ایجاد بازشوهای بزرگ و مجاور یکدیگر در دیافراگم های ک فها خودداری شود.
۷-۵- از قرار دادن اجزای ساختمانی، تاسیسات و یا چیزهای سنگین بر روی طره ها و عناصر لاغر و دهانه های بزرگ پرهیز گردد.
۷-۶- با به کارگیری مصالح سازه ای با مقاومت زیاد و شکل پذیری مناسب و مصالح غیر سازه ای سبک، وزن ساختمان به حداقل رسانده شود.
۷-۷- از ایجاد اختلاف سطح در کف ها تا حد امکان خودداری شود.
۷-۸- از کاهش و افزایش مساحت زیربنای طبقات در ارتفاع، به طوری که تغییرات قابل ملاحظه ای در جرم طبقات ایجاد شود، پرهیز شود.
دکتر علیرضا حاجیان پژوهشگر و استاد دانشگاه