سفیدپوشانی از جنس سلامت
پروانه شریفی
سلامتی، ارزنده ترین و ارزشمندترین نعمت الهی برای انسانی است که در پیچ و خم و فراز و نشیب های فراوان زندگی، همواره این نعمت والا را در مواجهه با تهدیدهای گوناگون پیرامونی مورد تهاجم می بیند که وارد شدن آسیب به آن، سلب کننده آرامش، رفاه و آسودگی خاطر او است.
جامعه پزشکی کشور که روزگاران قدیم از آن ها به عنوان «طبیب» نام برده می شد، همواره در خدمت به مردم و بیماران تلاش کرده اند تا بتواند وقوع مرگ و میرها، بروز معلولیت ها و مصدومیت ها و ناتوان شدن افراد بر اثر ابتلا به بیماری ها را کاهش دهند و البته در این مسیر همواره با فراز و نشیب هایی مواجه بوده اند که باعث شده گاهی سوار بر حاشیه ها شوند.
در واقع پزشکان ضامن سلامت جامعه، امنیـت روحی بیماران و فرشتگان نجاتی هستند که درد جسم را با روح بلندشان در سایه لطف الهی التیام می بخشند، برای نمونه پزشکانی که در هشت سال دفاع مقدس با ایثار و حماسه خود عزتی به سرزمین ما بخشیدند، و در همین روزها آنانی که افتخار خدمت به محرومین و دردمندان را با هیچ موقعیتی برابری نداده اند.
مشخصات یک پزشک خوب آن چیزی است که در سوگند نامه پزشکان می آید و بر این اساس هدف اصلی خود را تامین سلامتی، پیشگیری و در حقیقت ایجاد رفاه جسمی و روانی برای بیمار می دانند.
به این معنا که همت اصلی یک پزشک پیشگیری، کاهش بار بیماری ها، درد و آلام بیماران است؛ بنابراین گاهی یک پزشک ممکن است به جنبه های مختلف زندگی یک بیمار ورود کند تا هر آن چه از دست او بر می آید و در آموزش پزشکی آموخته است به کار بندد تا رفاه حال بیمار را به او بازگرداند.
آن چه در حرفه پزشکی مهم بوده و خواهد بود، صداقت و هدفمندی درست است که البته در کنار آن، دانش، علم و داشتن اطلاعات به روز در خصوص تخصصی که در آن به جایگاه رسیده اند می تواند کمک کننده باشد؛ تا در درمان بیماری مردم و پیشگیری از بیماری موفق تر عمل کنند.
روز پزشک است، پزشکانی که با بیماران زیادی مواجه می شوند، بیمارانی که هرکدام با دردهای مختلف و با ناراحتی و بی قراری و گاهی گریه به سراغ این قشر می روند و این پزشکان هستند که باید با آرامش و علم خود سعی در برطرف کردن و کاهش درد بیمار داشته باشند و با صبر و شکیبایی خود مراجعه کنندگان را درمان می کنند.
نام گذاری یک روز از تقویم همزمان با زادروز طبیب عالی مقام و حکیم متبحر ایرانی ابوعلی سینا، به نام روز پزشک، بهانه ای است تا به یاد بیاوریم ارج و قرب انسان هایی که تلاش کرده اند تا با بکارگیری دانش و آموزه های خویش، راه و رسم خدمت به همنوع خود در والاترین سطح ممکن را در پیش گیرند و درد را با تدبیر خویش چنان دشمنی کنند که امید به زندگی را مداوم بسط دهند و آرامش را ارزانی دارند.
آن چه در این میان مهم جلوه می کند وجود پزشکانی در کشور است که مراجعه بیماران به خارج از کشور را نه تنها کاهش داده اند بلکه توان علمی خود را به اندازه ای رشد داده اند که بسیاری از بیماران از خارج کشور جهت درمان به ایران سفر می کنند.
متاسفانه با وجود کم لطفی ها و قضاوت های ناعادلانه و ناجوانمردانه ای که بعضا در مورد پزشکان در جامعه می شود، اما شاهد هستیم که این قشر زحمتکش نه تنها در اقدامات حوزه پزشکی قصور نمی کنند، بلکه جامعه پزشکی بر اساس سوگندی که یاد کرده است، بدون توجه به این گونه قضاوت ها و برخوردهای غیر منصفانه به بهترین نحو ممکن به وظایف خود عمل می کنند.
جامعه پرشکى همیشه در کنار مردم و همراه آن ها بوده و در مرز دانش حرکت کرده است و از طرفى سال هاى قبل و بعد از پیروزى انقلاب، به نیازمندان و دردمندان توجه بیشترى داشته است. به گفته مقام معظم رهبرى نیز، پرشکان جزو سرمایه هاى ارزشمند و اجتماعى کشور هستند. همه، به ویژه خودمان موظف هستیم تا از این سرمایه مراقبت کنیم.
با رعایت اخلاق، باز هم ابن سیناها، رازى ها و ابوریحان ها را مى توان در این کشور کهن و پر استعداد تربیت کرد، مشروط بر اینکه قدر خود را بشناسیم و احترام به مردم را سرلوحه کار خود قرار دهیم.
