این بید با این بادها نمی لرزد

علی حاجیان – کیمیای وطن
فولاد یکی از صنایع استراتژیک در دنیای امروز است که بعنوان موتور محرکه بسیاری از صنایع بالادستی و پایین دستی در کشورها شناخته می‌شود. در ایران نیز تأمین مواد اولیه مورد نیاز بسیاری از کارخانجات بزرگ و کوچک بر عهده فولادسازان است. مجتمع فولاد مبارکه به عنوان بزرگترین مجتمع تولید فولاد کشور در چرخیدن چرخ تولید نقش بسزایی دارد. این مجموعه عظیم توانسته است با مدیریت صحیح، در شرایط دشوار اقتصادی کشور و جهان، بر کیفیت و حجم صادرات محصولات خود بیافزاید و ضمن کسب سطح زرین مدیریت کیفیت اروپا، بعنوان دهمین تولیدکننده برتر فولاد در جهان شناخته شود؛ حال آنکه در ابتدای انقلاب در سال ۱۳۵۷ در رده ۳۵ تولید فولاد جهان قرار داشت.
این پیشرفت‌ها البته از دید وزارت خزانه داری آمریکا دور نمانده است. آمریکایی‌ها خوب می‌دانند که با شکستن چرخ تولید در کشور با یک تیر چند نشان می‌زنند و مشکلات گوناگون در بخش‌های مختلف اقتصاد و اشتغال و … بوجود می‌آورند؛ و برای اینکار چه راهی بهتر از حمله به صنایع مادر و چه صنعتی پراثرتر از صنعت فولاد! اگر آنها بتوانند تأمین کننده بزرگ مواد اولیه مورد نیاز بسیاری از کارخانجات و تولیدکنندگان کشور را در تنگنا قرار دهند، آن مجموعه‌های دیگر را هم در بن بست قرار می‌دهند. در همین راستا و در روزهای پایانی عمر دولت ترامپ، تحریم جدیدی علیه شرکت فولاد مبارکه اصفهان وضع شد. این البته اولین بار نیست که آمریکا علیه فولاد مبارکه اصفهان دست به تحریم می زند اما این بار پا را فراتر گذاشته و با تحریم شخص حمیدرضا عظیمیان، مدیرعامل این شرکت، سعی در آن دارد تا بیش از پیش مسیر صادرات فولاد کشور را مسدود کند.
اما این تمام داستان نیست. فولاد مبارکه از جمله صنایعی است که با برنامه ریزی کارآمد، علیرغم تحریم‌های این سال‌ها و فشارهای موجود که در دوران ترامپ به حد اعلی رسیده، جایگاه بزرگ خود را در کشور و جهان حفظ کرده و حتی ارتقا داده است. این یعنی بجای آنکه تحریم‌های ترامپ فولاد مبارکه را فلج کرده باشد، فولاد مبارکه تحریم‌های آمریکا را فلج کرده است.
حمیدرضا عظیمیان در نشست خبری اخیر خود که همزمان با سالروز افتتاح فولاد مبارکه برگزار شد، از اجرای ۱۲ طرح توسعه در شرکت فولاد مبارکه بعنوان گام موثری در راه جهش تولید درعرصه صنعت فولاد کشور و پیکار و بی‌اثر کردن تحریم‌ها نام برد.
وی پیش از این در تیر ماه امسال در واکنش به تحریم وضع شده در آن زمان علیه فولاد اعلام کرد: «اگر امروز فولاد مبارکه اصفهان درخشان‌ترین ستاره سپهر صنعتی و اقتصادی جمهوری اسلامی ایران است نه تنها در سایه محدودیتهای شدید دوران جنگ تحمیلی متولد شده بلکه در دوران تحریم‌های همه جانبه بیگانگان به چنان بلوغ اقتصادی رسیده که وقتی نام پرافتخارش در سالهای اخیر یکباره و دوباره و سه باره به طور مستقیم مورد تحریم‌های ظالمانه قرار گرفت نه تنها اندک خللی به روند موفقیت‌های اقتصادی و دانشی آن وارد نگردید که با اتکا به توان و تخصص بومی کارکنان خود هر روز بیش از پیش مسیر پیشرفت و توسعه را درنوردید و امروز در جایگاهی قرار گرفته که دشمنان مأیوس خود را وادار به انجام اقداماتی نموده که به جز تعبیر “درماندگی سیاسی” نام دیگری نمی‌توان بر آن نهاد.»
درماندگی سیاسی آمریکا یک حقیقت است که با تحریم‌های چند باره یک شرکت آشکار می‌شود. آنگاه که بواسطه برنامه ریزی و مدیریت صحیح و تلاش شبانه روزی دست اندرکان صنعت فولاد، این ابرقدرت پوشالی تحریم‌های قبلی را ناکام می‌بیند، ناچار دست به تحریم دوباره می زند تا شاید بتواند از مسیرهای دیگر راه رشد را ببندد. البته نباید منکر آن شد که این تحریم‌ها محدودیت‌ها و موانعی را بر سر راه این صنعت استراتژیک قرار می‌دهد اما قطعا می‌توان همچون گذشته از این موانع هم عبور کرد. در این میان نقش دولت، مجلس و سایر دست اندرکاران کشور نیز قابل توجه است و حمایت آن‌ها می‌تواند از فشار تحریم‌ها بر دوش فولاد در این شرایط دشوار اقتصادی بکاهد.
آنچه در شرایط فعلی ضروری به نظر می‌رسد آن است که مسئولان محترم دولتی با اتخاذ تصمیمات حساب شده و پرهیز از اجرای دستورالعمل‌های خلق الساعه از تشویش و نگرانی در بازار فولاد بکاهند و برای حمایت از فولاد مبارکه، که تولیدکننده برتر فولاد در ایران و منطقه و شمال آفریقا محسوب می‌شود، آستین بالا بزنند. مجلس شورای اسلامی و نمایندگان محترم نیز خوب است با برگزاری نشست با مدیران فولاد و کارشناسان این صنعت به برداشتن موانع از سر راه این صنعت بزرگ کمک کرده و از اقداماتی که مایه افزایش فشار در شرایط فعلی بر صنعت فولاد است بکاهند.