پوسیدگی و ژنتیک چه ارتباطی با هم دارند؟
دکتر محمد حسین حسام
برخلاف تصور بسیاری، نقش ژنتیک منحصر به جنس دندان‌ها نیست، هرچند مسلماً این موضوع نیز اهمیت داشته و برخی افراد، مینای دندانی نازک‌تر یا ضعیف‌تری دارند، ولی با این وجود از یاد نبریم که فرم قرارگیری دندان‌ها در دهان، شلوغی یا نامنظم بودن دندان‌ها در پوسیدگی آن‌ها مؤثر است. تماس‌های نامناسب دندان‌ها و استعداد بالاتر، گیر مواد غذایی در بین آن‌ها و وجود نواحی غیر‌قابل تمیز شدن راحت، بین دندان‌ها، استعداد پوسیدگی را بالاتر می‌برد و این‌ها در حالی است که ژنتیک برمیزان مصرف مواد قندی، تأثیر‌گذار است.
برخی افراد به طور ژنتیکی تمایل بالاتری برای مصرف موادشیرین دارند. بیشتر متابولیسم (سوخت‌و‌ساز) بدن این افراد روی مصرف مواد قندی تنظیم شده است. گفته شده افرادی که از لحاظ ژنتیکی توانایی درک مزه‌های متنوع‌تری را دارند، تمایل به مصرف مواد قندی در آن‌ها کمتر بوده و در نتیجه آمار پوسیدگی پایین‌تری نیز دارند. قوام و ترکیبات بزاق که آن هم تا حدودی ژنتیکی است، نسبت مستقیم با پوسیدگی دارد. بزاق کم، غلیظ و کشدار، توانایی پاک‌کنندگی کمتری داشته و استعداد پوسیدگی را بالاتر می‌برد. همچنین فاکتورهای شیمیایی و ایمنولوژیک موجود در بزاق نیز می‌توانند اثرات خود را در ایجاد یا جلوگیری از پوسیدگی اعمال کنند.
سیستم ایمنی بدن ما تعیین‌کننده نوع باکتری‌های بدن نیز می‌باشد، بنابراین ژنتیک از طریق سیستم ایمنی و تعیین نوع و مقدار حضور باکتری‌ها می‌تواند برشیوع پوسیدگی، مؤثر باشد
