گزارش اختصاصی کیمیای وطن:بیکاری درد بی درمان نیست

بردیا عباس زاده

بیکاری یکی از مشکلات اساسی دو دهه اخیر کشور بوده است. ظهور تحریم‌های ظالمانه غرب و مشکلات اقتصادی بر مشکلات بیکاری افزود تا جایی که حالا از بیکاری به عنوان یکی از بزرگترین معضلات کشور نام برده می‌شود. خیلی غیر منصفانه است اگر بیکاری را حاصل یک دولت یا یک نوع سیاست بدانیم زیرا معضل بیکاری بسیار فراتر از عملکرد اقتصادی دولت‌هاست. متاسفانه کشور بعد از جهش جمعیتی دهه ۶۰ نتوانست خود را با نیازهای آینده این جمعیت همگام کند و آمار اشتغالزایی به هیچ عنوان با رشد جمعیتی هماهنگ نبود در کنار این مدرک گرایی و بی ارزش شدن مهارت باعث شد با نسلی روبرو باشیم که با در دست داشتن صرفاً یک مدرک بدون هیچ نوع تخصصی حاضر به پذیرفتن هر نوع شغلی نیست و قطعاً در هیچ کشوری نمی‌توان تمام افراد را پشت میز ریاست نشاند.

وضعیت نیروی کار در تابستان ۹۵

گزارش جدید مرکز آمار از وضعیت نیروی کار در تابستان ۹۵ نشان می‌دهد که بالاترین نرخ بیکاری مربوط به گروه سنی ۲۰ تا ۲۴ ساله و در بین زنان بیشتر از مردان است. براساس این گزارش بخش خدمات سهم بیشتری در اشتغال کشور دارد و کشاورزی کمترین سهم را در اشتغال ایفا می‌کند. مرکز آمار ایران نتایج آمارگیری از نیروی کار در تابستان سال ۹۵ را منتشر کرد. یافته‌های این گزارش نشان می‌دهد که نرخ مشارکت اقتصادی در جمعیت ۱۰ ساله و بیشتر در ایران در تابستان سال جاری ۴۰.۴ درصد بوده است. شاخص مشارکت اقتصادی مردان ایرانی در این بازه زمانی به ۶۴.۹ درصد رسیده است و برای زنان ایرانی این شاخص ۱۵.۹ درصد محاسبه‌شده است. هم‌چنین این گزارش نشان می‌دهد که درصد جمعیت فعال در روستاها بیش از نقاط شهری است و نرخ مشارکت اقتصادی نواحی روستایی ۴۲.۲ درصد و نقاط شهری ۳۹.۸ درصد محاسبه‌شده است.

نرخ بیکاری جمعیت فعال

نرخ بیکاری جمعیت فعال در تابستان سال جاری ۱۲.۷ درصد محاسبه‌شده است. نرخ بیکاری مردان در تابستان سال جاری ۱۰.۴ درصد و برای زنان ۲۱.۸ درصد گزارش‌شده است. گزارش مرکز آمار نشان می‌دهد که نرخ بیکاری در نواحی روستایی ۷.۹ درصد و در شهرها ۱۴.۴ است. بالاترین نرخ بیکاری مربوط به گروه سنی ۲۰ تا ۲۴ است. براساس گزارش مرکز آمار نرخ بیکاری این گروه سنی ۳۱.۹ درصد است. در همین گروه سنی نرخ بیکاری مردان ۲۶.۶ درصد و نرخ بیکاری زنان ۵۰.۶ درصد محاسبه‌شده است. شاخص نرخ بیکاری در تابستان سال ۹۵ نسبت به همین بازه زمانی در سال گذشته ۱.۸ درصد افزایش‌یافته است. این افزایش در نرخ بیکاری نقاط شهری ۲.۲ درصد و در نقاط روستایی ۰.۶ درصد افزایش‌یافته است. نرخ بیکاری مردان هم نسبت به تابستان ۹۴، درصد رشد یافته است و نرخ بیکاری زنان ۰.۲ درصد بیشتر شده است.

درمان بیکاری

این آمارها اگر چه تأسف برانگیز است اما نشان دهنده این است که ما باید مسیر اشتغال و اشتغالزایی را در کشورمان به طور کلی عوض کنیم. حذف مدرک گرایی، بالا بردن ارزش تخصص، تبدیل شیوه تدریس عملی به جای شیوه تئوری تدریس فعلی و ده‌ها تغییر دیگر نیاز است تا ایران از وضعین بغرنج بیکاری خارج شود. امیدواریم تمام نهادهای مسئول و تصمیم گیرنده فارغ از هر نوع نگاه جناحی و سیاسی شروع به گام برداشتن برای حل این معضل کنند زیرا بیکاری درد بی درمان نیست.