سیاست کنترل جمعیت در ایران فرصت یا تهدید؟ ۳
زمین، سرمایه و نیروی انسانی، سه عامل اصلی توسعه هستند؛ عواملی که حذف یا کم‌رنگ شدن هر یک از آن‌ها می‌تواند توسعه را به تأخیر بیندازد یا با چالش مواجه کند. اما به راستی هدف سازمان بهداشت جهانی از اجرای برنامه‌های کنترل جمعیت در کشورهای جهان سوم و در حال توسعه مسلمان چیست؟
پاسخ این سؤال را شاید بتوان در بخشی از مقاله رابرت واکر که در آن بر اساس اطلاعات مجله سیاست خارجی آمریکا و موسسه صندوق صلح به تحلیل آمار جمعیت کشورهای مختلف پرداخته، پیدا کرد.
وی با اشاره به جمعیت ۸۱۰ میلیونی ۲۰ کشور که عمدتا در آفریقا و غرب آسیا متمرکز هستند و طبق آمار سازمان ملل پیش‌بینی می‌شود ظرف مدت ۳۷ سال این میزان دو برابر شود، می‌افزاید: اگر رشد جمعیت در این کشورها مهار نشود، این میزان در ۲۰۵۰ به یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون نفر خواهد رسید و این بدان معناست که سهم جمعیت این کشورها از ۱۱ درصد فعلی به ۱۸ درصد در ۲۰۵۰ خواهد رسید. بر این اساس در شرایط کنونی جهان که با پیشرفت علم و تکنولوژی نقش عواملی چون زمین و سرمایه زیر سایه نیروی انسانی قرار می‌گیرد، می‌توان آشکارتر دلیل دلسوزی و نگرانی نهاد‌های بین‌الملی و تحلیلگران غربی از رشد جمعیت در جوامع غیرغربی، به خصوص کشورهای آفریقایی و غرب آسیا را که کشورهای اسلامی هستند، درک کرد؛ از همین رو پس از بررسی‌های مختلف در قالب پروژه‌های متعددی که در آمریکا و کشورهای اروپایی روی رشد جمعیت در کشورهای مسلمان و در حال توسعه و تأثیر آن در معادلات سیاسی و اقتصادی جهان و جابه‌جایی احتمالی قدرت انجام شد، سیاست‌هایی تدوین و حتی یک روز تحت عنوان روز جهانی جمعیت و سیاست‌های تنظیم خانواده در لوای اقدامات بشردوستانه
و سلامت توسط دفتر برنامه توسعه سازمان ملل متحد تعیین و اعلام شد.
