اصل سى و دو: نه گذشته و نه آینده!(۱)
صدیقه ایروانی
فرزندان ما نیازمند آرامش روحى و روانى و فکرى هستند آنچه وظیفه والدین است شاداب نگه داشتن روانى آنهاست.
از چیزهایى که مىتواند آرامش روانى فرزندان را به مخاطره بیندازد این است که پدر و مادر گذشته غم آلود خود را براى فرزندشان با آب و تاب بیان کنند، بیان غصهها و ناراحتىها، گرفتاری ها و کمبودها، مشکلات و درگیرىهاى گذشته باعث تضعیف روحیه فرزندان مىگردد،آن ها از زندگى مىترسند زیرا احساس مىکنند همان چیزى که پدر و مادر از آن رنج بردهاند بر آنها وارد خواهد شد و آن ها را رنج خواهد داد.
هرگز شکست هاى دوران زندگى را براى فرزندتان بیان نکنید، هرگز گرفتاری هاى معمولى مالى و…دوران گذشته خود را براى فرزندتان تعریف نکنید،فکر نکنید این تعریف ها آن ها را آب دیده مىکند و آماده مىکند که با سختىها روبرو شوند،بلکه اجازه دهید آن ها خودشان در دوران زندگى با مشکلات خودشان برخورد کنند و دست و پنجه نرم کنند و مشکلات را تجربه کنند و در حل آن ها را راهنمایى و هدایت کنید.
به فرمایش مولا على(ع) توجه فرمایید: لا تُشْعَرْ قَلْبَکَ الْهَمَّ عَلى مافاتَ فَیَشْقَلَکَ عَنِ الاستِعْدادِ بِما هُوَاتٍ.
افسوسهاى گذشته را در دل خود بیدار مکن که تو را در آمادگى پیروزی هایى که در پیش دارى باز مىدارد. یعنى روحیهات را از دست مىدهى و جرأت و جسارت تلاش در تو مىمیرد و موقعیت نصیحت نخواهد شد حال اگر این افسوسها براى بچهها که داراى روحیات لطیف و ظریف و حساس هستند بیان شود چه تأثیر خطرناکى دارد؟!
و در فرمایشى دیگر فرمودهاند: لا تَحمِلْ هَمَّ یَوْمِکَ الَّذى لَمْ یَأْتِکَ عَلى یَوْمِکَ الَّذى قَد اَتاکَ.
غصه فرداى نیامده را بر امروز موجودات تحمیل مکن و بار روز حاضرت را بى جهت سنگین منما.
آخر چرا ما حرص فردا را مىخوریم؟چرا با ترسیم آیندهاى تاریک، مبهم، پر غصه، پر کمبود، نگران کننده، خوفناک و ظلمانى بچههایمان را مى ترسانیم و باعث اضطراب و ترس آن ها از آینده مىشویم؟ چرا مرتبا مىگوییم ما که این همه فلان بودیم برایمان چه شد این بیچارهها که …
چرا با بیانهاى منفى روحیه بچههایمان را تخریب مىکنیم؟ راستى مگر آینده در دست ماست که بتوانیم پیشبینى و اظهار نظر کنیم؟!
