اصل سى و سه: آداب و رسوم(۲)
![](http://eskimia.ir/wp-content/uploads/2017/12/119_21308.jpg)
صدیقه ایروانی
مخصوصا که بعضى از آداب و رسوم جنبه خرافى دارد و به هیچ وجه عقلانى نیست و مورد تأیید دین نیز نمىباشد و به نفع عقل جمعى یک ملت نیز نمىباشد و باعث از بین بردن چهره یک ملت مىگردد البته و صد البته که پدر و مادرها باید از آداب و رسومى که ارزش تکاملى دارند و از عوامل مهم تربیتى محسوب مىگردد در جهت تربیت فرزند استفاده کنند.
توجه کنید،مولاى متقیان فرمودهاند: وَ لا تَنْقُصْ سُنَّهً صالِحَهً عَمِلَ بِها صُدُورُ هذِهِ الاُمَّهِ وَ اجْتَمَعَتْ بِها الاُلْفَهُ وَ صَلَحَتْ عَلَیْها الرَّعیَّهُ.(۳۲)
هرگز آداب و سنت پسندیده اجتماعى را طرد نکن،آدابى که پیشوایان این امت به آن عمل کردهاند و ملت اسلام با آن انس و خو گرفته و امور رعیت به وسیله آن اصلاح مىشود.
آنچه در امر سنتها و آداب و رسوم ما مکلف هستیم این است که آداب پسندیده اجتماعى را تبیین کنیم و فرزندانمان را به انجام و عمل به آنها تشویق و ترغیب نماییم و تمامى تلاشمان را به کار بندیم که آن آداب و سنن از جامعه طرد نشود و آدابى پسندیده و قابل است که:
۱ – پیشوایان امت(پیامبر(ص)، امامان(ع) و بزرگان دین)به آن عمل کردهاند.
۲ – امت اسلامى با آن انس گرفتهاند و آن آداب را دوست دارند.
۳ – آن آداب و رسوم و سنتها قدرت و توانایى خود را در اصلاح
جامعه از خود نشان داده است و مردم به وسیله آنها به راه صواب
هدایت شدهاند.
اینها آداب و سننى است که ما به عنوان اولیاء و مربیان مکلف به تبلیغ آن هستیم و باید روى آنها سرمایه گذارى کنیم ولى به زور و اجبار و… براى عمل به سنتها متوسل شدن تأثیر مثبتى بر جاى نخواهد گذاشت بلکه باید:
اولاً والدین خود عامل به آن آداب باشند. ثانیا آداب را سهل بگیرند و از سختگیرى بپرهیزند. ثالثا براى یادگیرى و عمل فرزندانشان ایجاد انگیزه کنند.
حرف آخر اینکه سختگیرى در آداب و رسوم تضبیح شده است و بچهها نیز روى آن حساس هستند مواظب باشیم چیزى را به بچههایمان تحمیل نکنیم، نه رنگ لباس را، نه جنس آنرا ، نه مدل آنرا، مگر اینکه به او بفهمانیم این مدل یا …… با شخصیت افراد بزرگوارى چون تو مناسبت ندارد.