اصل سى و شش: اصل تربیت اجتماعى(۳)

صدیقه ایروانی

۳ – قالَ على (ع) : مَنْ تألَّفَ النّاسَ اَحَبُّوهُ کسیکه در آمیزش با مردم از در الفت و محبت وارد مى شود ، مردم دوستدار وى خواهند بود.

چه دل‏انگیز و روح‏افزا مى فرماید، نشانه رشد اجتماعى الفت و محبت ورزیدن به مردم است، کسى به رشد اجتماعى رسیده است که در ارتباط با دیگران از در مهر و محبت و الفت وارد شود.

۴ – قالَ على (ع): النّاسُ بزمانِهِمْ اشبَهُ مِنْهُم بآبائِهم شباهت اخلاقى مردم به محیط اجتماعى و مقتضیات زمان خودشان، بیشتر از شباهت به صفات خانوادگى و خلقیات پدران آنهاست. فرزندان ما از جامعه تأثیرپذیرند، باید خیلى مراقب باشیم، متوجه باشیم که با محیطهاى فاسد و آلوده ارتباط برقرار نکنند و الّا آنها را از دست مى دهیم.

۵ – پیامبر (ص) فرموده اند: اگر مسلمانى در بلد کفر بر مشرکى وارد شود و در آنجا اقامت گزیند من از وى برى و بیزارم.

چرا؟ زیرا در اثر معاشرت با مشرک ، از او تأثیر مى پذیرد از دین خدا و پرستش خدا دور مى گردد پس ما باید دقت کنیم فرزندانمان در چه محیطى رفت و آمد دارد؟ و با چه آدمهاى مرتبط است؟ آیا آن افراد باشخصیت، اعتقادات، افکار و اندیشه هاى ما همخوانى و همگرایى دارند؟ اگر انحراف و کجروى در آنها دیده شده، از همنشینى فرزندمان با آن‏ها جلوگیرى کنیم زیرا خلقیات آنها به فرزند ما انتقال مى یابد و مانع رشد او مى شود.

پس مراقب باشیم به بهانه رشد و اجتماعى شدن فرزندمان را از دست ندهیم؟؟

براى اینکه فرزند ما به رشد اجتماعى دست یابد و تربیت اجتماعى شود باید:

۱ – سعى کنیم او را مستقل بار بیاوریم.

۲ – به او اجازه دهیم براى کارهاى خود تصمیم بگیرد و از نظریات
دیگران استفاده کند.

۳ – حدود هر چیزى را به او بیاموزیم و اجازه بدهیم با معیارهاى
خود حدود را بیابد و به آن عمل کند.

۴ – به او مسئولیت واگذار کنیم.

۵ – آینده نگرى را به او آموزش دهیم.

۶ – افراط و تفریط را براى او تبیین کنیم.

۷ – به او آسان بگیریم تا به دیگران آسان بگیرد.

۸ – نگرش او را در مسائل اساسى زندگى مثبت ، جدى و خوشبینانه

کنیم.

۹ – او را به شرکت در فعالیتهاى گروهى هدایت و راهنمایى کنیم.

۱۰ – شیوه هاى برخورد سالم با دیگران را به او بیاموزیم.

۱۱ – او را علاقمند به کمک و یارى دیگران بار بیاوریم.

۱۲ – او را آماده کنیبم تا براى دیگران مفید باشد.

۱۳ – روحیه انتقاد سازنده ، ملایم و غیر مستقیم را به او آموزش
دهیم.

۱۴ – روحیه رقابت سالم و پایدار که موجبات رشد است را به او یاد
دهیم.

۱۵ – او را به گونه اى بسازیم که امتیازات خود را به رخ دیگران
نکشد.

۱۶ – باید فرزند ما روحیه پذیرش انتقاد و ضعفهاى خود را داشته
باشد و به اصلاح آنها بپردازد.(۴۶)