اصل سى و هفت: تشویق و تنبیه(۲)

صدیقه ایروانی

هر انسانى خود را دوست دارد و میل به کمال شخصیتى خود دارد و علاقمند است دیگران به شخصیت و ارزش وجودى او پى ببرند و از کارهاى خوب او قدردانى و تشکر نمایند.

تحسین کودکان را به انجام خوبیها ترقیب و تشویق مى کند و انان را در راه تکامل قرار مى دهد و ناسپاسى از کار خوب، او را لز خوبى و خوب شدن دور مى کند.

هنگامى که فرزند ما متوجه شود که عمل او مورد قبول ماست این به قدرت و توان مى بخشد و لذت مى برد و روحیه او شاداب گردیده، از ناسازگاریها دست بر مى دارد.

تشویق به عنوان یک عامل وادار کننده به فرزند نیرو انرژى مى دهد و او را به احساس رضایت از کار و زحمت خود مى رساند و همین احساس رضایت خاطر است که خستگى و بى میلى او را برطرف مى کند و شخص را به عزت و سربلندى نائل مى کند. تشویق و تحسین کودک موجب ایجاد حس اعتماد به نفس در او مى شود و استعدادهایش را رشد مى دهد و به شکوفایى و فعلیت آنها کمک مى کند و باعث احیاى شخصیت او مى گردد. تشویق در سنین مختلف متفوت است، براى یک کودک ۲، ۳ ساله یک شکلات یا یک هدیه کوچک مى تواند بسیار مؤثر باشد و در سنین بالاتر باید تشویق به صورتهاى دیگر اجرا گردد.

صورى که براى تشویق قابل طرح است عبارتند از: دلجویى، خوب گوش دادن به حرف کودک و همراه با او شدن، گفتن عبارت‏هاى مهرآمیز، نگاههاى محبت‏آمیز و همراه با لبخند و نشاط،تهیه وسیله‏اى که فرزند دوست دارد، خرید کتب قصه‏ها و دوست داشتنى و هدیى به او، گفتن قصه‏هاى کهن، دادن هدیه‏هاى مادى که او به آن علاقه‏مند است، خرید شیرینى براى موفقیت بدست آورده، خرید لباس، اسباب بازى، توپ، بازى با بچه، در آغوش گرفتن، او را بوسیدن، گاهى او را به پارک و…بردن، مسافرت، بردن به
خانه اقوام و نزدیکان، تفریح، گاهى فشردن دست کودک نوعى تقدیر و تشویق و سپاس تلقى مى‏گردد، براى سنین بالاتر در دوره نوجوانى و جوانى بیشتر باید به علایق بچه‏ها توجه کرد اما آنها به بزرگداشت شخصیتى خود تمایل زیادى دارند.