زلزله

همان طور که در شماره قبل نیز اشاره شد استاندارد ملی در مورد طراحی ساختمانها در برابر زلزله آیین نامه ۲۸۰۰ می باشد که در موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران تصویب نهایی شده است. در این آیین نامه ملاحظات مختلفی نظیر ملاحظات ژئوتکنیکی ،ملاحظات معماری وملاحظات پیکر بندی سازه ای مد نظر قرار گرفته است که در این شماره ملاحظات پیکر بندی سازه ای به طور خلاصه تقدیم خوانندگان محترم نشریه می گردد. شایان گفتن است شماره های منظور شده در زیر همان شماره بند های ذکر شده در آیین نامه یاد شده است.
ملاحظات پیکر بندی سازه ای
۸-۱ عناصری که بارهای قائم را تحمل می نمایند در طبقات مختلف تا حد امکان بر روی هم قرار داده شوند تا انتقال بار این عناصر به یکدیگر با واسطه عناصر افقی صورت نگیرد.
۸-۲ عناصری که نیروهای افقی ناشی از زلزله را تحمل می کنند به صورتی در نظر گرفته شوند، که انتقال نیروها به سمت شالوده به طور مستقیم انجام شوند و عناصری که با هم کار می کنند در یک صفحه قائم قرار داشته باشند.
۸-۳ عناصر مقاوم در برابر نیروهای افقی ناشی از زلزله به صورتی در نظر گرفته شوند که پیچش ناشی از این نیروها در طبقات به حداقل برسد . برای این منظور مناسب است فاصله مرکز جرم و مرکز سختی در طبقه در هر امتداد، کمتر از ۵ درصد بُعد ساختمان در آن امتداد گردد.
۸-۴ ساختمان و اجزای آن به نحوی طراحی گردند که شکل پذیری و مقاومت مناسب در آن ها تأمین شده باشد.
۸-۵ در ساختمان هایی که در آنها از سیستم قاب خمشی برای بار جانبی استفاده می شود، طراحی به نحوی صورت گیرد که تا حد امکان ستون ها دیرتر از تیرها دچار خرابی
شوند.
۸- ۶اعضای غیر سازه ای، مانند دیوارهای داخلی و نماها طوری اجرا شوند که تا حد امکان مزاحمتی برای حرکت اعضای سازه ای در زمان وقوع زلزله ایجاد نکنند . در غیر این صورت، اثر اندرکنش این اعضا با سیستم سازه باید در تحلیل سازه در نظر گرفته شود.
۸-۷از ایجاد ستون های کوتاه، به خصوص در نورگیرهای زیرزمین ها، حتی الامکان خودداری شود.
۸-۸ حتی المقدور از به کارگیری سیستم های مختلف سازه ای در امتدادهای مختلف در پلان و ارتفاع خودداری شود.
دکترعلیرضا حاجیان پژوهشگر و استاد دانشگاه