برآفتاب؛ جلوخان شهر دهاقان

حکمت الله زمانی

برآفتاب مزرعه ایست در غرب دهاقان، از شمال به کوه‌های بلند و از جنوب با شیب ملایم به رودخانه شور محصوراست. وسعت آن ۵۰۰ هکتار و دارای قدمت ۲۰۰ ساله که میزان دریافتی انرژی خورشیدی آن بالاست از این جهت به برآفتاب معروف است. فزونی آب از دهانه قنات، خاک حاصلخیز، میوه‌های متنوع و زودرس، نزدیک به شهر و محل جلیس و جلوس دوستان در بوستان، از این روی به جلوخان شهر مشهور است. که متاسفانه به دلیل خشکسالی های پی در پی در این چند ساله اخیر، خزان ظرافت و طراوت بر طرف چمن مشهود است. یاد باد آن فضاهای شوق انگیز که اکنون محزون و مهجور است. هم اکنون از گذشته و از دست قدرت آفرینش سخن به میان می‌آورم:

برآفتاب مزرعهٔ پرشیب و فرازو با طرافت که دارای چشمه سارها و جویبارهای روان، باغ‌های مشجرو پر ثمر می‌باشد. بخصوص درختان انگور در انواع مختلف، با انبوه سرسبزی و صفا در حقیقت این بساطین نمونه‌ای اعلی از بهشت در کره خاکی محسوب می‌شود. با این اوصاف مردم از وجود این فضاها مسرور و شادمان هستند و بر آن مباهات می‌کنند. این باغ‌های بی حساب و با توجه به زیباییش چشم انداز فوق العاده ای برای شهر دهاقان دارد. شاعر شیرین سخن شهرضایی استاد پریش در وصفش چنین گفت:

«در استان هنرخیز سپاهان/ چه خوش واقع شده شهر دهاقان»

وسعت و گستردگی درختان و شکوفایی طبیعت باعث آن گردیده است که آفتاب به داخل و درون مزرعه تابش ننموده و در حقیقت، حکم جنات عدن را دارد. در برق آفتاب گرمای تیرماه که خورشید از دیده‌ها پنهان است، آدمی را به خواب ناز توام با آرامش می‌برد. خوابگاهی که تخت خواب و بسترش چمن طبیعت است خفتن در این فضا به حساب عمر نیاید. در روز آوای دل انگیز بلبلان و در شب همراه با هشدار ناله‌های مرغ سحر که به تحمید و تسبیح ذات اقدس الهی مشغول‌اند. وجود چشمه سارها در جنوب مزرعه جوی‌های روان باغ‌ها و سایه سار و بوستان‌ها نموداری از بهشت فردوس می‌باشد که همیشه تشویق و توجیه بوده و هست. از جمله جلوه‌های دیدنی آن خیابانی به عرض ۶ متر و طول ۲ کیلومتر در وسط مزرعه به مثابه چهارباغ، چشم‌ها را به خود خیره می‌کند و دل‌ها را می‌برد در واقع منظره‌ای توصیف ناپذیر و کم نظیر و بلکه بی نظیر از مناظری که در ایام حیات کمتر به دیدگان انسان می‌آید. به راستی خداوند باب‌های فضل و رحمتش را به رویمان گشاده، آب صاف و گوارا با ملایمت در دشت می‌چرخد و چمن و باغ و راغ می‌خندد. سایه درختان گونه ایست که رهگذران را تلطیف کرده، از گرما نجات می‌بخشد و صفای آن به جز اهل محل، مسافرین و عابرین را مسرور می‌کند چرا که انگار خود را در قطعه‌ای از فرودس می‌بیند. جریان آب از دهانه قنات یادآور چشمه‌های سلسبیل در قرآن کریم است. در حقیقت می‌توان گفت همه قشنگی‌ها در آن جمع شده که به همین دلیل تفریح گاه و یکی از مواطن خاص و عام می‌باشد. شاعری در این رهگذر چنین سرود:

«اگرفردوس بر روی زمین است/ همین است و همین است و همین است»

ای سرزمین دلپسند و دلبند دیار فکر و اندیشه‌ها، وصف تو ادبیات عرفانی که جانمایه ادبیات فارسی است می‌خواهد همان ادبیاتی که خفتگان را باید بیدار کند در این اندیشه بودم که بزرگی گفت: هیچ چیز بدتر از غفلت ندیده‌ام و آتش دوزخ با مردان آن نکند که یک ذره غفلت کند.

ای سرزمین آفتاب، یادآور نیاکان پدری و نیای مادری حریمت از دستبرد حریفان در ایمن باد و درپیکار با طبیعت کامیاب باشی و از شادی و طرب سرشار بینمت و همیشه بزرگان دین، شاعران، فیلسوفان، اصحاب خرد و معرفت و فرهیختگان در باغ و بوستان تو به سیاحت پردازند تا از تماشای گلها و پروانه‌ها و پرندگان لذت برند.

ای رعنا عروس سرافراز که در میان نشسته‌ای، میراث ذوق و اندیشه گذشتگان که تو را به آیندگان سپرده‌اند امیدوارم که همیشه شاداب باشی و هم اکنون خون عشق در رگ زمین جاری است و طبیعت آنطوری که هست خود را به تماشا گذارده که « إِنَّ اللَّهَ جَمیلٌ یُحِبُّ الْجَمالَ»