حقمان را از سینمای ایران خواهیم گرفت

منصوره عبایی

جشنواره فجر امسال هم به اتمام رسید و چیزی که توجه افراد زیادی را به خود جلب کرد عدم داوری و دیده نشدن برخی آثار از جمله تنها اثر پویانمایی در این جشنواره بود که عکس العمل فعالان و انیمیشن سازان را به همراه داشت. سعید ترخانی یکی از فعالان این حوزه با تأکید بر کم لطفی و بی توجهی جشنواره فجر به تنها انیمیشن جشنواره امسال گفت:” فکر می‌کنم سومین دوره از جشنواره فجر است که به انیمیشن کم لطفی می‌شود. این کم لطفی به رغم همه ادعاهای کلامی است که مدیران، مسئولان جشنواره و مسئولین ارشاد مبنی بر حمایت از انیمیشن داشتند. از شکل اکران و پخش فیلم‌های انیمیشن در جشنواره گرفته تا نوع نگاهی که به آنها وجود دارد، نشان‌دهنده کم‌توجهی و حقیر انگاری سینمای انیمیشن است. در چند سال گذشته فیلم‌های انیمیشنی که در جشنواره وجود داشتند از کیفیت بالاتری نسبت به میانگین فیلم‌های زنده برخوردار بوده و بعضی از آنها به طور قطع با بهترین فیلم‌های جشنواره در رقابت بودند ولی واقعاً تأسف‌بار و ناراحت کننده است که ما شاهد بی توجهی به انیمیشن هستیم “. وی افزود:”عدم ارائه ساعت و سالن مناسب اکران در جشنواره از دیگر مشکلات فجر است. اساساً حرفم این است که رویکرد کم توجهی مسئولان فرهنگی و مدیران به انیمیشن برخلاف ادعاهای بزرگی که دارند به این حوزه آسیب زده و جامعه انیمیشن را آزار می‌دهد. جناب آقای صدرعاملی به راحتی بیان می‌کنند که فیلم انیمیشن را اصلاً داوری نکردند، این یک فاجعه بزرگ است که ناشی از کم سوادی و بی توجهی به این گونه از سینما است و برای کشوری که در حوزه سینما می‌خواهد پیشرو باشد، بسیار ناپسند است. انیمیشن هم سینماست و بخش‌های مشترک زیادی بین فیلم‌های زنده و انیمیشن وجود دارد مثل فیلم‌نامه، موسیقی، صدابرداری، صداگذاری، کارگردانی و … که در تمام جشنواره‌های معتبر، بزرگ و مهم دنیا داوری می‌شوند. در خیلی از جشنواره‌ها علاوه بر اینکه فیلم‌های انیمیشن همراه با فیلم‌ها داوری می‌شوند، بلکه به بهترین انیمیشن هم جوایزی اهدا می‌شود این در حالی است که ما در جشنواره فجر نه تنها جایزه جداگانه برای این حوزه نداریم بلکه آن را در کنار فیلم‌های دیگر هم داوری نمی‌کنند و به راحتی نادیده گرفته می‌شود که بسیار ناراحت‌کننده و نگران‌کننده است. این مشکلات در حوزه اکران نیز وجود دارد، انیمیشن، هنر- صنعت دشوار و پیچیده‌ای است که تولید آن خیلی بیشتر از فیلم‌های زنده طول می‌کشد، اما متاسفانه معدود فیلم‌های انیمیشن ایرانی مجبورند مدت زمان زیادی را در صف اکران منتظر بمانند تا سرمایه اولیه آن به شکل مناسبی به دست تهیه کنندگان و سرمایه گذاران برنگشته و نه تنها سود لازم را نبرند بلکه ضرر کنند. اگر معتقد هستیم که سینمای انیمیشن باید پیشرفت کند، باید به آن توجه کنیم و با بی توجهی به آن آسیب نزنیم. گرچه ما جامعه انیمیشن سازان به این کم توجهی‌ها عادت کردیم اما قرار نیست صحبتی به میان نیاوریم و سکوت کنیم. ما حقمان را از سیمای ایران خواهیم گرفت”.