آنچه از دنیای معلمان نمی‌دانید
هامون رشیدیان
کتاب «گچ و چای سرد شده» دومین کتاب «آتوسا افشین نوید» است. کتاب مجموعه‌ای از ده داستان کوتاه به‌هم‌پیوسته است که همگی یک موضوع را دنبال می‌کنند. دومین تجربه‌ی داستانی آتوسا افشین نوید یک روایت به‌هم‌پیوسته‌ی پرماجراست که با ضرب‌آهنگی سریع جلو می‌رود. کتاب «گچ و چای سردشده» این امکان را به شما می‌دهد تا نگاهی به پشت پرده‌ی این دنیا بیندازید. دست شما را می‌گیرد و به پشت درهای بسته‌ی دفتر دبیران می‌برد و پشت میز مدیر مدرسه می‌نشاند و آن معمای بزرگ دوران تحصیل همه‌ی دانش‌آموزان را که همیشه فکر می‌کنند در دفتر دبیران چه خبر است و یعنی چه حرف‌هایی با هم می‌زنند را برای‌تان حل می‌کند.
گچ و چای سرد شده از روزگار یک معلم زن می‌گوید که با دیگران تفاوت دارد. و همین تفاوت است که او را مقابل جهان و آدم‌هایی می‌گذارد که دنیایشان را با مدار محافظه‌کاری تنظیم می‌کنند. قصه‌هایی که این شخصیت از سر می‌گذراند و رخدادهایی که درکشان می‌کند او را به کشف تکه‌های پنهان انسان‌های رو به رویش وامی‌دارد. قهرمان او زنی سرکش است و آدم‌های فرعی محافظه‌کارهایی که هرکدام چیزی برای پنهان کردن دارند. افشین نوید بعد مجموعه داستان موفق سرهنگ تمام این مجموعه‌ی به‌هم‌پیوسته را با توجه به احوالات سیاسی – اجتماعی روزگار آدم‌هایی نوشته که سعی می‌کنند هم‌شکل باشند و ناپیدا اما حضور این معلم متفاوت باعث می‌شود آن‌ها ناچار به نمایش درونیاتی شوند که انگار کسی از آن‌ها خبر ندارد. نویسنده با ساختن یک مدرسه‌ی دخترانه پلی می‌زند به جهان زنانه‌ای که مدام در حال انکار خودش است و تمایلی به تفاوت ندارد. قصه از همین‌جا آغاز می‌شود و به پایانی غافلگیرکننده می‌رسد.
در داستان «گاهی آغازها اهمیتی ندارند» شما را با طیف گوناگونی از شخصیت‌هایی که با عنوان همکار یک‌جا جمع شده‌اند سر یک میز می‌نشاند. آدم‌هایی با دغدغه‌های گوناگون و تعاملاتی گاه متضاد. از محبوبه مستخدم مدرسه که هرآنچه او را احاطه کرده است از استکان‌های لب‌پریده تا پنیر مانده و نان بیات نشان ملال و دلزدگی محیطی است که اگر همه چیز سرجایش می‌بود باید رنگ و بوی دیگری می‌داشت گرفته تا خانم مرادپور که هنوز رسالت آموزش را در پررنگ کردن آموزه‌های دینی می‌بیند. داستان «سوغات» دست می‌گذارد روی تفاوت تعریف دو نسل از خوشبختی. خانم فنایی که به نوعی نماینده‌ی نسل جوان در این محیط آموزشی است، تعریف نسل قبل از خود از خوشبختی را زیر سؤال می‌برد و آن را «ملغمه‌ای از درد و بدبختی و از خودگذشتگی» می‌نامد که چندان هم شبیه خوشبختی نیست. تصویر مقاومت زنی است مدرن که تکامل را در به دنیا آوردن یک بچه و چشیدن لذت مادر بودن به هر قیمتی نمی‌بیند. در داستان «فاصله» او را می‌بینیم که چطور آگاه است به حق و حقوق قانونی خود در محیط کار و سعی می‌کند دیگران را هم به مطالبه‌ی برحق حقوق‌شان تشویق کند ولی همکارش آنقدر گرفتار است که ترجیح می‌دهد وضعیت تلخ موجودش را به پای حکمت خدا بگذارد.
آتوسا افشین نوید قلم روانی دارد و به داستان گویی در قصه‌هایش اهمیت می‌دهد. او سعی می‌کند با جزئیات فراوان تصویری لموس و قابل باور از آدم‌های داستان‌هایش ارائه دهد. اطلاعات زیادی از زندگی شخصی افشین نوید در دست نیست اما بعید است او با معلمی در خانواده‌اش بیگانه بوده باشد. دلیل این ماجرا هم این است که او تصویری به شدت واقعی از معلمان ارائه می‌کند و دور از انتظار خواهد بود که باور کنیم آنچه که او ارائه می‌کند تنها بر اساس ذهنیتش بوده باشد.
کتاب افشین نوید در همان هفته اول معرفی به بازار کتاب به چاپ دوم رسید و این نشان دهنده این موضوع است که کتاب داستانی گیرا دارد که مخاطبان کتاب گریز ایرانی را به خود جذب کرده است.
این کتاب با ۹۸ صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت ۷ هزار تومان از سوی نشر چشمه منتشر شده است.
