«سین» اصفهان، شهری تاریخی با مردمانی زحمت‌کش
زهره بهرامی زادگان
«سین»، نام شهری در شهرستان برخوار استان اصفهان است. این شهر در فاصله تقریبا ۱۰ کیلومتری شمال شهر اصفهان قرار دارد و قدمت آن به پیش از اسلام و حدود ۲۰۰۰ سال قبل می‌رسد. این شهر بیش از ۷۰۰۰ نفر جمعیت و بیش از ۷۰ شهید مفقودالاثر و جانباز دارد. مردمان «سین»، مردمانی زحمت‌کش و بیشتر کشاورزند که روزی خود را زیر آفتاب سوزان از خداوند منان طلب می‌کنند.
در «سین» مسجدی با مناری مرتفع وجود دارد که این منار از میانه کج شده است و در گذشته‌ها همانند مناره‌های محله جویباره اصفهان افزون بر اذان‌گویی، بر فراز آن آتش برمی‌افروختند تا کاروانیان گمشده در بیابان بتوانند راه خویش را به سوی آبادی و شهر اصفهان بازجویند.
در پایین این منار کج، کتیبه‌ای منقوش به تاریخ ۵۲۶ هجری قمری (عصر سلجوقی) قرار دارد که از منظر تاریخی این کتیبه را قدیمی‌تر از کتیبه موجود در مسجد جامع اصفهان می‌نمایاند؛
این در حالی است که به گفته مورخین تا پیش از این کتیبه موجود در مسجد جامع اصفهان، قدیمی‌ترین کتیبه تاریخ‌دار ایران دانسته می‌شده است. همچنین در منابع تاریخی آمده است یکی از جنگ‌های سلطان جلال‌الدین خوارزمشاه با سپاهیان مغول در پای همین منار تاریخی «سین» صورت گرفته است.
در سفر به این شهر تاریخی از کنار خانه‌ای با سردر هشت مخروطی خشتی گذشتم.
نمای خانه متفاوت و چشمگیر بود و در کتیبه بالای سردر نام مبارک حضرت علی(ع) جلوه‌گری می‌کرد.
از همسایه‌ها که پرسیدم، متوجه شدم این خانه متعلق به شخصی به نام حاج محمد آقا قربانی سینی، فرزند عربعلی عبدالکریم، کشاورز و معتمد محل است. او متولد ۱۲۹۷ ه.ش بوده و خانه‌اش قدمتی ۳۰۰ ساله دارد.
حاج محمد از خود چند فرزند و بیش از ۱۴۰ نوه به یادگار گذاشته است
که همگی ساکن شهر «سین» و کشاورز هستند.
وی در سال ۱۳۳۲ ه.ش از طرف استانداری وقت و مالک محل و مردم و کشاورزان روستا به عنوان معتمد و کدخدا انتخاب شد
و در سال ۱۳۴۶ از کدخدایی محل استعفا کرد. در زمانی که حاج محمد آقا قربانی، معتمد محل بود، به مشکلات عمرانی آنجا رسیدگی می‌کرد. ازجمله خدمات وی می‌توان به ساخت پل سیلاب با آجر و آهک، کمک به اهالی «سین»، بنای پل شترگلو، تعریض جاده قدیمی «سین» به دستجرد برخوار با وسایل ابتدایی و کمک مردمی محل، حفر اولین چاه‌موتور آبکشی در منطقه برخوار و تقسیم املاک بین کشاورزان و رعیت‌های محل اشاره کرد.
او مردی متفاوت، با قامتی بلند بود که عشق و علاقه زیادی به ائمه اطهار داشت. پیکر حاج محمد در جوار آستان مقدس سید کمال‌الدین شهر «سین» دفن شده است.
گفتنی است روستای «سین» که چندین سال پیش به شهر تبدیل شد تا پیش از ساخت جاده اصفهان-گز-مورچه‌خورت در زمان شاه عباس صفوی، اولین منزل (بارانداز) در جاده قدیم اصفهان-ری بوده که در فاصله ۳ فرسنگی شمال شهر اصفهان قدیم قرار داشته است.
به بیان دیگر برای بازرگانان و مسافرانی که از ری عازم اصفهان بودند، روستای «سین» آخرین منزلگاه پیش از ورود به شهر اصفهان بوده است.
