صحنه‌ای از نفرت را ببینید
سید محسن میرزاترابی
همه اندیشمندان دنیا در صدد انتقال مفاهیم به بشریت هستند. هرکس به نوبه خود و با تکنیکی این کار را انجام می‌دهد. یکی کتاب می نویسد، دیگری شعر می‌گوید و یکی هم نقاشی می کشد. اما از بین همه این قالب‌های انتقال مفهوم نمایش نقش عمده و به سزایی در انتقال فرهنگ ها و پیام‌های اجتماعی دارد. نمایش به قدری مهم است که به زعم اکثر هنرمندان مادر تمام هنرها محسوب می شود. در صحنه تئاتر بازیگر هنرمندانه حس خود را از درون متن استخراج کرده و برای مخاطب بازگو می‌کند.
هنر تئاتر از دیرباز در ایران عزیزمان و به خصوص در اصفهان جایگاه ویژه‌ای داشته است. اما متاسفانه در این سال‌ها این هنر ارزشمند در بعضی موارد به دست هنرمندنماهایی افتاده که فقط به دنبال فروش زیاد و پرکردن جیب‌های خود هستند و از هر وسیله‌ای استفاده می‌کنند تا مخاطب را جذب کنند. در این سال‌ها تئاتر گاهی در زیر الفاظ رکیک نمایشنامه‌ها مدفون شده است. از طرفی دیگر به علت گرانی بلیط تئاترها، این هنر از سبد خانواده‌های ایرانی حذف شده است. اما در این بین تئاترهایی پیدا می شوند که هم نمایشنامه‌های خوبی دارند، هم بازیگرانی قوی و هم کارگردانی که توانسته از این بازیگران به نحو احسن بازی بکشد.
” بازگشت به وطن ” کاری از محمدرضا رهبری که از ۸ آذر در مجموعه فرشچیان در حال اجراست، از این دست کارهاست. بازگشت به وطن روایت سربازان جنگی آمریکایی است که در فضای ارتش آمریکا و آموزش‌های نظامی که می‌بینند، تغییر و تحولاتی در شخصیت و رفتارشان رخ می‌دهد. این نمایش نوشته هانس ورنر کروزینگر است که محمود حسینی زاد هنرمندانه آن را ترجمه کرده است.
مترجم نمایشنامه باید خودش اهل هنر باشد و صحنه را بشناسد تا بتواند ترجمه ای متناسب با نمایش انجام دهد و این تئاتر از این دست نوشته ها دارد. طراحی صحنه فوق العاده نیست اما با همین طراحی اندک بهترین استفاده را کرده اند. هر کدام از سربازان جنگی که اکنون دچار جنون شده‌اند وقتی روایت خود را برای تماشاگر نقل می کنند حس تنفر از طاغوت زمان و فرعون روزگار به خوبی به تماشاگر منتقل می شود. آمریکای جنایتکاری که برای بقای خودش حتی حاضر است جوانان کشورش را هم با وعده های پوچ روانه ارتش کند و آنجا آنها را با سخت‌ترین آموزش‌ها درگیر کند تا جایی که جنگ برایشان لذت بخش شود. بله جنگ باید برای سربازان لذت‌بخش شود تا بتوانند بیرحمانه آدم بکشند. تا بتوانند بیرحمانه مرد خانواده‌ای را جلوی دیدگان عزیزانش گلوله باران کنند و خنده‌های مستانه سر دهند. بعد از جنگ هم وقتی کارشان با سربازی که همه جوانیش را در ارتش گذرانده، تمام می شود او را به مثابه تکه‌ای دستمال به گوشه‌ای پرتاب می کنند و تمام…
این نمایش روایت رذالت‌های ارتشی است که داعیه برقراری صلح جهانی را دارد.
این نمایش تا ۲۰ آذر بر روی صحنه است. پیشنهاد می کنم این تئاتر را با خانواده ببینید.
