من کله پوک نیستم اما خودم نمی‌دانم

امیر براتی

یک کمدی جذاب، خلاقانه و تمثیلی که بی شک ادای دینی در خور به ادبیات غنی روسی مییاشد اثری کم مانند و ماندگار از نمابش نامه نویس پر کار و شهیر آمریکایی نیل سایمون را رقم زده است.

اما بی شک آنچه کله پوکهایی را که من دیدم از دیگر ورژن های غیر اصفهانی آن متمایز می‌کند جدای از دکور متفاوت و جذاب هاشم خان شمس و یا بازی‌های روان و پخته بازیگران خوب اثر مانند حسن محمدی، رادنوش مقدم، محمد رضا سهرابی، شهاب قزالی و … نگاه فانتزی و متفاوت مجید کاشی فروشان کارگردان اثر می‌باشد.

او که تا پیش از این در عرصه هنر تنها به عنوان فیلم سازی کار بلد شناخته می‌شد همواره نگاه و امضاء خاص خود را در عرصه طنز فانتزی داشته است و بی اقراق کارهای این سبکی ایشان حتی بدون ذکر نام کارگردان اثر هم توسط علاقه مندان به آثار ایشان قابل تشخیص و شناسایی است.

شما هم اگر سریال عیدانه رشید حرفه‌ای و پس از آن فیلم سینمایی وسترن بازگشت لوک خوش شانس و اخیراً نمایش شایعات اثر دبگری از نیل سایمون را از مجید کاشی فروشان دیده باشید بر ین امر صحه می‌گذارید که کاشی فروشان با روندی رو به جلو و تکامل در حال شکل دهی سبک خاص خود و به طبع آن مخاطب خاص خود است. مخاطبی که دیگر از طنز انتظاری بیشتر از تنها خندیدن و لحظات شادی را تجربه کردن دارد و در حین دیدن فیلم یا نمایشی مفرح به آسیب‌های اجتمایی و معضلات فرهنگی جامعه پیرامون خود هم توجه داشته باشد که بی شک این وجه اجتمایی آثار کاشی فروشان او را به خلفی راستین از سبک تئاتر اصفهان بدل کرده است.

ماجرا مربوط به روستایی در روسیه تزاری مربوط به قرن نوزدهم می‌باشد. معلم جوانی با انگیزه و امید فراوان وارد روستایی دور افتاده می‌شود تا اهالی روستا را با سواد کند اما با رفتارهای عجیب اهالی روستا متوجه می‌شود که این روستا بیش از دویست سال است که دچار نفرین نادانی شده و هیچ کس هیچ چیز را نمی‌تواند یاد بگیرد و معلم هم فقط ۲۴ ساعت فرصت دارد تا چیزی به آنها یاد بدهد تا دچار نفرین نشود و همه دانسته‌هایش را فراموش نکند. این داستان جذاب و نمادین بستری شده است تا یکی از بهترین نمایش نامه‌های نیل سایمون خلق شود.

در این نمایش کاشی فروشان سعی وافر کرده است تا همه پرده‌ها و حتی صحنه‌ها دارای درام، طنز و پیام باشد و شما را با اثری با ریتم تند و داستان گو و در عین حال مفرح مواجه می‌کند و به واقع در زمان طولانی دو ساعته این اثر به واقع بنده اصلاً گذر زمان را احساس نکردم و مخاطبین نیز تا انتهای کار چیزی از تشویق‌ها و خنده‌هایشان کم نشد.

در پایان این نوشتار همه علاقه مندان به تئاتر کمدی اجتمایی و مکتب اصفهان را به دیدن کله پوک‌های مجید کاشی فروشان دعوت می‌نمایم تا فارغ از نا ملایمات ساعاتی دلچسب و مفرح را در کنار خانواده و هنرمندان اصفهانی به مشکلات اجتمایی و فرهنگی خود بخندید و بیندیشید.