نفسهایم را دریابید!

گذراز هفت خان برای تهیه داروهای جانبازان شیمیایی

نفسهایم را دریابید!

من یک جانباز شیمیایی هستم

زهرا نصیری – کیمیای وطن

بمب‌های شیمیایی که عراق در جنگ علیه ایران استفاده کرد را آلمانی‌ها ساختند وحالاهمین آلمان‌ها و انگلیسی‌ها هستند که پادزهراین بمب‌ها در دست دارند و اینجاست که واقعه تلخ جانبازان شیمایی آغاز می‌شود و اینبار هم جانبازان شیمایی هستند که قربانیان نبود این داروها در کشور می‌شوند.

تحریم‌های دارویی

بحث فراز و فرودهای بازار ارز و نوسانات ناگهانی قیمت دلار از یک سو و تحریم‌های همه جانبه از سوی دیگر قیمت دارو به ویژه داروهای بیماران خاص، بیماران سرطانی و حتی داروهای مورد نیاز جانبازان شیمیایی را افزایش داده است. داروهایی گران که این روزها به‌راحتی در داروخانه‌ها پیدا نمی‌شود. بعضی‌ها که شانس می‌آورند یا رابطه و آشنایی در بازار دارو دارند می‌توانند داروهای آلمانی خریداری کنند و آنها که ندارند باید در کنار تمایل نداشتن بیمه‌ها برای پوشش نمونه‌های اصلی این داروها با داروهای پاکستانی، هندی و چینی که عوارضشان، خود یک بیماری جدید و عذاب‌آور است سر کنند.

محمود قائمی یکی از جانبازان ۷۰ درصد شیمیایی درباره مشکلاتش در تهیه دارو گفت: مدتی است بنیاد شهید و امور ایثارگران داروهای من را خودش تهیه می‌کند اما من باید بعد از ویزیت پزشک لیست داروها را برای تأیید به شرکت بیمه ببرم. درصورت تأیید بیمه، بنیاد شهید و امور ایثارگران از دو داروخانه‌ای که در تهران طرف قرارداد هستند داروها را تهیه می‌کند. تعداد داروخانه‌ها بیشتر از این بود ولی از آنجا که بیمه بدهی‌های قبلی خود به داروخانه‌ها را پرداخت نکرده است، بسیاری از آنها قرارداد خود را با بیمه‌ها لغو کرده‌اند.

وی با اشاره به اینکه یک جانباز ۷۰ درصد شیمیایی با دشواری‌های زیادی در رفت و آمد و تنفس در شهر آلوده دست به گریبان است، گفت: داروهایی مثل اسپری سروتاید و سیمبیکورت آلمانی هستند که تازگی‌ها در داروخانه‌ها پیدا نمی‌شوند به همین دلیل پرشکان مجبورند داروهای مشابه هندی و پاکستانی که حنجره را تخریب می‌کند تجویز کنند.

کسانی که زهرساختند؛ پادزهرراهم بدهند

غلام دلشاد، جانباز ۷۰ درصد شیمیایی دوران دفاع مقدس، مدیرگروه پیگیری قربانیان سلاح‌های شیمیایی و عضو انجمن حمایت از جانبازان شیمیایی، اعتقاد دارد که مظلوم‌ترین قشرازجامعه ایثارگر، جانباز شیمیایی است. او می‌گوید: یک جانباز قطع نخاع، ویلچری دارد که به هر حال که یار و یاور اوست اما هیچ کس و هیچ چیز نمی‌تواند به جای جانباز شیمیایی نفس بکشد و برای او ریه باشد و این درد قشر مظلوم ایثاگران شیمیایی است.

وی درگفتگوی اختصاصی با خبرنگارکیمیای وطن از مشکلاتش به عنوان یک جانباز شیمیایی می‌گوید: دنیا شعار می‌دهد ولی متاسفانه عمل نمی‌کند، خواسته ما این است کسانی که زهر را ساختند حداقل پادزهر را هم در اختیار ما وقربانیان سلاح‌های شیمیایی بگذارند؛ هر زهری پادزهری دارد و آن کشوری که سلاح‌های شیمیایی را ساخت مطمئن باشید که دارو درمان آن را هم دارد.

کفش آهنی برای تأمین دارو نیاز است

این جانباز شیمیایی ۷۰ درصد تاکید کرد: درد یک جانبازشیمیایی با اسپری‌های ساخت آلمان آرام می‌گیرد اما امثال بنده، باید کفش آهنی به پا داشته باشیم و هفت خان را رد کنیم، تا این داروها را برای التیام درد خودمان تهیه کنیم.

وی می‌گوید: تهیه داروهای با کیفیت خارجی برای جانبازان شیمیایی در دروان تحریم و برجام هیچ تفاوتی نکرده و کار را برای درمان مصدومان شیمیایی دشوار کرده است. دولت براساس مصوبه مجلس موظف است که بودجه‌ای را دراختیار بنیاد شهید برای کمک به خرید داروهای جانبازان شیمیایی اختصاص دهد که تاکنون محقق نشده است! ای کاش همین مسئولان هم به این درد مبتلا بودند تا درکمان می‌کردند. توقع ما این است که معاونت تهیه وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی در این ماجرا، ورود کند و حلال مشکلات ما باشد.