پرسه‌ای در جهان نقاشانه “رضا دوست”
مولود افشار
موزه هنرهای معاصر اصفهان در راستای نیل به اهداف عالی خود و با توجه به نیازهای فرهنگی اجتماعی معاصر، در تلاش است تا با برگزاری مجموعه نمایشگاه‌هایی با عنوان، “هنر دیاسپورای اصفهان” به ارائه آثار هنرمندان اصفهانی مقیم خارج از کشور و دغدغه‌های آنها درباره مساله هویت، بافت جغرافیایی و حافظه فرهنگی در پیوند با بسترهای تازه فرهنگی، اجتماعی سرزمین‌های میزبان در گفتمان‌های معاصر هنر بپردازد.
در راستای این هدف، موزه هنرهای معاصر سازمان فرهنگی اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان نمایشگاه آثار نقاشی رضا دوست را با عنوان “پرسه‌ای در جهان نقاشانه رضا دوست” برپا کرد که با استقبال زیاد هنردوستان اصفهانی مواجه شد.
نشستی نیز با حضور علاقمندان به هنر نقاشی و اساتید نقاشی در روز جمعه دهم آذرماه برگزار شد و رضا دوست در مورد نقاشی‌ها و سبک و تکنیک کارهایش با حضار به گفتگو نشست و پس از اتمام صحبت‌هایش، بی‌ادعا و خالصانه جوابگوی سؤالات علاقمندان به کارهایش بود.
رضا دوست یکی از چهره‌های نادیده‌ی نقاشی مدرن ایران است، آثار او هر چند به جریان هانیبال الخاص منتسب هستند ولی به لحاظ برخورد نقاشانه نسبت چندانی با استعاره‌ها و نشانه‌شناسی الخاص ندارد.
به گفته خودش، از اواخر دهه‌ی شصت ایران را برای همیشه ترک کرد، خارج شدن از ایران، سبب شکل‌گیری نقطه عطفی در روند و دوره‌های کاری وی می‌شود.
اولین نمایشگاه انفرادی و رسمی آثارش را در “گالری بوشهری” کویت برپا می‌کند که شامل سیری از کارهای ۱۰ سال اخیرش است.
دوست در این نشست و در جمع هنرمندان اصفهانی گفت: اولین نمایشگاه من، کارهای تجربی دوران دانشجویی، منظره‌ها، چهره‌ها، آثار مربوط به پایان‌نامه، تعدادی مینیاتور و آخرین نقاشی‌هایم در کویت که نخستین تلاش‌هایم در گریز از واقع‌نمایی را نشان می‌دهد، در بر می‌گیرد.
وی، در آن موقع هنوز وسوسه کشیدن مینیاتور را در سر می‌پروراند، وسوسه‌ای که هرگز از آن رهایی نیافت و تجربه‌های تازه‌ای را در مینیاتورهایش آغاز می‌کند.
رضا دوست گفت: از بچگی مینیاتور کار کرده‌ام و همیشه پابه‌پای نقاشی آن را پیش برده‌ام. از مدت‌ها قبل این کشمکش را داشتم که به شکل دیگری از آن استفاده کنم. فکر استفاده از کلاژ در مینیاتور به ذهنم رسید و شروع به کار کردم.
این هنرمند تصریح کرد: در این کلاژها ابتدا طرح‌هایی از رضا عباسی را که از مردم کوچه و بازار کشیده، به کمک دستگاه کپی بزرگ‌نمایی و تکثیر کردم و روی بوم چسباندم و با آکریلیک به کشیدن مینیاتور روی آن پرداختم.
رضا دوست ادامه داد: بعد از مدتی این تجربه را به شکل جدی‌تر و اغلب در ابعاد بسیار بزرگ، در کنار نقاشی‌های دیگر ادامه دادم.
وی آگاهانه از تصاویری از طرح‌های رضا عباسی را برمی‌گزیند تا بعد از کپی و کمی تیره کردن آنها کنتراست‌های شدیدی از تیرگی و روشنی به دست آورد. یکی از این طرح‌ها جمله یک شیر به مردی جوان را نشان می‌دهد، در حالی که دسته‌ای از مردان با کمک زنجیر بلندی که بر گردن شیر است، تلاش می‌کند شیر را از مردی که در چنگالش دارد، جدا کند.
دوست، گفت: در مدتی که به کار نقاشی مشغول هستم، زمانی که سرگرم کشیدن نقاشی‌های ذهنی‌ام هستم، هر وقت میل کشیدن چیزهای اطرافم مانند کفش، دمپایی، میزکار، گوشه کارگاه، فلان دوست یا کارگر و شخصی که با او دوست شده‌ام را داشتم و از کشیدنشان دریغ نکردم.
استاد رضا دوست در سال ۱۹۹۸، پس از برگزاری نمایشگاهی گروهی از آثار خود و دوستانش، کویت را ترک و به ونکور کانادا مهاجرت کرده ولی ارتباط‌ش را با کویت با برگزاری نمایشگاه‌های مختلف هر دو یا سه سال حفظ کرده است.
در کانادا همچنان روندی را که در نقاشی‌هایش از کویت آغاز کرده بود، ادامه می‌دهد. در آنجا هم نقاشی کردن حرفه‌ی اصلی او بوده و از همین طریق امرار معاش کرد.
دوست اظهار داشت: هانیبال الخاص، یعقوب عمامه پیچ و ایوب امدادیان از جمله استادان او در ایران بودند و به گفته خودش هر چند زمان کوتاهی در خدمت استاد الخاص بود ولی در نقاشی‌هایش از او الگو گرفته است و تاثیرش روی کارش دیده می‌شود. تکنیک رنگ گذاری روغن را از استاد عمامه پیچ یاد گرفتم.
