«پرواز اسباب‌بازی‌ها»، آغاز سرچشمه‌ای از محبت
مولود افشار
دومین جشنواره «پرواز اسباب‌بازی‌ها» در گذر فرهنگی باغ غدیر، میزبان خانواده‌ها و کودکان اصفهانی بود؛ کودکانی که تنهایی همنوعان خود را تاب نیاوردند و به یاری‌شان شتافتند.
از درب اصلی باغ غدیر که وارد شدم، میزی که پر از اسباب‌بازی‌های رنگارنگ و زیبا بود، این اطمینان خاطر را به من داد که محل اهدای اسباب‌بازی ویژه کودکان بیمار همانجاست.
باغ غدیر در چند روز گذشته با قدم‌‌‌گذاشتن کودکان بخشنده اصفهانی به آنجا حال و هوای دیگری داشت. خانواده‌های اصفهانی به همراه کودکانشان در دومین جشنواره «پرواز اسباب‌بازی‌ها» شرکت کرده بودند. کمی آن‌طرف‌تر ایستادم تا از نزدیک شاهد عمل خیرخواهانه اهدای کتاب به کودکان بستری در بیمارستان امام حسین(ع) باشم.
شرکت‌کردن کودکان فهیم در جشنواره
«پرواز اسباب‌بازی‌ها»
رفت‌وآمد کم نبود؛ عده‌ای می‌آمدند و بی‌تفاوت از کنار میز و پوستر بزرگ جشنواره رد می‌شدند، تعدادی کودک هم بودند که فکر می‌کردند اسباب‌بازی‌ها فروشی است و از مسئول غرفه، قیمت می‌پرسیدند. مسئول غرفه هم با مهربانی و چهره‌ای گشاده به آنها توضیح می‌داد که این اسباب‌بازی‌ها برای کودکان بستری در بیمارستان است؛ بچه‌ها هم می‌رفتند.
افرادی هم بودند که با دیدن پوستر و اسباب‌بازی‌های چیده‌شده روی میز می‌ایستادند و از مسئول غرفه سؤالاتی می‌کردند. چند دقیقه به همین منوال گذشت تا اینکه دختربچه ۷ ساله زیبایی با یک عروسک به سمت میز رفت و با صدای بلندی سلام کرد و گفت: «بفرمایید خانم، لطفا این عروسک را به دختری که توی بیمارستانه بدین و بگین اسمش گلی خانمه.»
مسئول غرفه هم که از شیرین‌زبانی دختر خوشش آمده بود، لپ دخترک را کشید و گفت: «اسم عروسکت را گفتی؛ اما اسم خودت را نگفتی»؛ دخترک با همان لحن کودکانه و زیبایش گفت: «من یکتام. لطفا به کسی که این عروسک را می‌دین، بگین زود خوب شو و برو خونتون.»
مسئول غرفه هم شکلاتی به یکتا تعارف و از او تشکر کرد. دخترک با شادی دست مادرش را گرفت و به سمت اسباب‌بازی‌ها رفت.
همین‌طور که داشتم یکتا را که با خوشحالی دست مادرش را گرفته بود و جست‌وخیز کودکانه می‌کرد، نگاه می‌کردم، آرزو کردم: ای کاش همه بیماران به‌ویژه کودکان شفا پیدا کرده و عید را در کنار خانواده و در منزل سپری کنند و هیچ‌گاه دیگر گذرشان به چنین مکانی نیفتد.
قدردانی کودکان از محبت به بیماران
آقا پسر حدود هشت، نه ساله‌ای هم فوتبال‌دستی در دست داشت و به همراه پدر و مادرش به سمت میز اهدای اسباب‌بازی آمد. با سلام و احترام خاصی فوتبال‌دستی‌اش را اهدا کرد و گفت: «از اینکه به فکر بچه‌های مریض هستین، خوشحالم»؛ او رفت. حرفش سنگین بود. پسری با این سن و سال از اینکه کسانی هستند که به بچه‌های بیمار فکر می‌کنند، خوشحال بود. به‌راستی این کودکان چه احساسات لطیف و زیبایی دارند.
نیم‌ساعتی گذشت و دختربچه‌ای کوچک در حالی که دو عروسک در دست داشت، آمد و یکی از آنها را تحویل مسئول غرفه داد و گفت: «بفرمایین، یکی‌اش مال شما، بدین به اون بچه‌هایی که تو بیمارستان خوابیدن.»
جلوتر رفتم و از دخترک پرسیدم: «اسمت چیه؟» دخترک نگاهی به پدر و مادرش کرد؛ پیدا بود که می‌دانست نباید با غریبه‌ها حرف بزند و منتظر اجازه آنهاست. خودم را معرفی کردم و خواستم اجازه بدهند چند دقیقه‌ای با دخترشان صحبت کنم.
دختربچه هم با خوشحالی زیادی گفت: «اسمم منیرالساداته، با مامانم رفتیم دو تا عروسک خریدیم؛ یکی واسه خودم، یکی هم واسه اون دختری که تو بیمارستان بستریه.»
پرسیدم: «مگر تو آن دختر را می‌شناسی؟»
گفت: «نه. ولی حتما یه دختره که بهش عروسک میدن.»
لبخندی به منیرالسادات زدم و از او تشکر کردم. چند دقیقه بعد دو دوست به نام‌های امیر و محمد آمدند و بسته‌ای را که شامل چند دفتر نقاشی با چند جعبه مداد رنگی بود، تحویل دادند و رفتند.
کودکان باید شادیهایشان را با هم تقسیم کنند
مهری امینی، مادر پسربچه‌ای به نام «امید»، معتقد بود کودکان باید بیاموزند که شادیهایشان را با هم تقسیم کنند تا در آینده مهرورزی و مهربانی را سرلوحه زندگی خود قرار دهند.
مادر دیگری گفت: شادی، حق همه بچه‌هاست و بیماری مانعی برای بازی‌نکردن آنها نیست. کودکان بیمار مانند همه کودکان حق زندگی، بازی و شادی دارند و باید آنها را به زندگی امیدوار کرد.
باب سخن را با مسئول غرفه باز کردم. شهلا زین‌العابدینی، عضو انجمن سمن پویان، با اشاره به طرحی که این انجمن سال گذشته به بیمارستان کودکان امام حسین(ع) ارائه داد، اظهار داشت: انجمن سمن پویان پیشنهاد داده بود که در شهر اصفهان، مردم اسباب‌بازی‌ها و کتاب‌هایی را که نمی‌خواهند، ولی نو یا در حد نو هستند، به بیمارستان امام حسین(ع) اهدا کنند تا در برنامه‌های متنوع مثل نوروز یا جشن‌هایی که طی سال برگزار می‌شود، به کودکان بیمار اهدا کنند.
وی افزود: طرح خوبی بود که با همکاری سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان با انجام تبلیغات و دراختیارگذاشتن مراکزی که وابسته به سازمان بود، انجام شد.
وی با بیان اینکه این طرح در سال گذشته با استقبال بسیار خوبی مواجه شد، گفت: استقبال بسیار خوب از طرح اهدای اسباب‌بازی به کودکان بستری در بیمارستان، عامل تشویق و برگزاری دومین جشنواره پرواز اسباب‌بازی‌ها در سال جاری شد.
زین‌العابدینی ادامه داد: امسال هم استقبال خوب بود؛ اما بیشتر مردم از اینکه تبلیغات وسیع نبوده و دیر اطلاع‌رسانی شده است، گله‌مند بودند و می‌خواستند این طرح تمدید شود.
وی تصریح کرد: من از شهروندان تقاضا می‌کنم اسباب‌بازی یا کتاب‌هایی که برای اهدا می‌آورند، نو یا در حد نو باشد؛ متأسفانه بسیاری از اسباب‌بازی‌هایی که الان اینجاست، قابلیت اهداکردن ندارند.
مسئول غرفه افزود: نکته دیگری که در اهدای اسباب‌بازی مطرح است، اینکه اسباب‌بازی باید قابلیت استریل‌کردن داشته باشد تا بتوانیم در اختیار کودکان بیمار قرار بدهیم.
«پرواز اسباب‌بازی‌ها» قصد شادکردن دل کودکانی را دارد که در بستر بیماری هستند و مدتی را نمی‌توانند در کنار خانواده و دوستانشان باشند، نمی‌توانند دویدن را تجربه کنند و دستانشان را با خاک و گل آشنا کنند، کودکانی که نمی‌توانند یک کتاب یا حتی یک سی‌دی داشته باشند و ساعتی را با آن سرگرم شوند؛ اما هنوز هم کسانی هستند که مهربانی و محبت از وجودشان سرچشمه می‌گیرد و با ارائه ایده و طرحی نو به کمک چنین کودکانی آمده‌اند.
یادمان باشد این کودکان مانند تمام کودکان سرزمینمان غرور و عزت نفس دارند و با دیدن هدایای نو و دست اول ما اعتمادبه‌نفس می‌گیرند. حفظ غرور این کودکان از هر چیزی مهم‌تر است.
