کابوس مهاجرت

هامون رشیدیان

اکسیدان دومین فیلم حامد محمدی این روزها همزمان با سینماهای کشور در سینماهای اصفهان به روی پرده رفته است. اکسیدان با بهره گیری از زوج جواد عزتی و امیر جعفری نه تنها تا کنون در گیشه موفق بوده بلکه توانسته نظر تماشاگران جدی‌تر سینما را نیز به خود جلب کند.

داستان

داستان اکسیدان درباره موضوع مهاجرت است. موضوعی جهانی که این روزها بسیاری از کشورهای جهان با آن درگیر هستند. اما نکته جالب این فیلم راه‌های کمدی و گاه احمقانه بهمن (امیر جعفری) و اصلان (جواد عزتی) برای مهاجرت است. اصلان برای رسیدن به نامزد فراری‌اش می‌خواهد ویزا بگیرد و از ایران خارج شود، بهمن به عنوان یک واسطه راه‌هایی را به او پیشنهاد می‌کند که بتواند زودتر ویزا بگیرد و این شروع اتفاقات فیلم است.

شوخی‌های کلامی

کمدی فیلم اکسیدان بیشتر بر شوخی‌های کلامی استوار است البته نه از نوع شوخی‌های هجو مرسوم فیلم‌های کمدی این روزها. اکسیدان با دست گذاشتن روی سوژه‌های حساس سعی کرده با راه رفتن بر خطوط قرمز تماشاگر را بخنداند. شاید اگر بخواهیم یک نمونه موفق از این نوع فیلم‌ها را معرفی کنیم تنها می‌توان به فیلم مارمولک اشاره کرد. ظاهر شدن جواد عزتی در قالب یک پدر روحانی یکی از جذابیت‌های فیلم است که اگرچه با انتقاداتی روبرو شد اما بخش عمده‌ای از بار طنز فیلم را به دوش می‌کشد. اکسیدان بر خلاف کمدی‌های بزن و بکوب شلوغ این روزها سعی کرده به دور از شلوغ کاری تماشاگر را بخنداند.

بازیگران

بازی بازیگران فیلم به خصوص دو شخصیت اصلی یعنی جواد عزتی و امیر جعفری بسیار خوب و باور پذیر است. امیر جعفری مانند همیشه در یک نقش متفاوت نشان داده که چه بازیگر توانمندی است. شبنم مقدمی هم که گفته می‌شود تعداد زیادی از سکانس‌هایش اسیر ممیزی شده بسیار خوب و متفاوت ظاهر شده است. اگر چه نقش‌ها بیشتر از اینکه به شخصیت نزدیک باشند تیپ هستند اما سعی شده همین تیپ‌ها تا جای ممکن باور پذیر باشد و به همین دلیل هم نمونه تماشاگر بعد از گذشت لحظاتی از فیلم شروع به همذات پنداری با نقش‌ها می‌کند. در کل بازی‌ها بسیار روان و حساب شده است و تماشاگر در سراسر فیلم لحظات مفرحی را تجربه می‌کند.

نقطه ضعف

فیلم اکسیدان با تمام خوبی‌هایش اما یک نقطه ضعف اساسی دارد و آن هم فیلمنامه است. این فیلم هم مانند بسیاری از فیلم‌های این روزها از ضعف داستان رنج می‌برد. هر چند فیلم کمدی قرار نیست داستان‌های پیچیده را روایت کند اما رعایت حداقل‌ها در داستان نویسی می‌تواند بر جذابیت‌های فیلم بیفزاید. به همین دلیل هم تماشاگر انتظار دارد حداقل منطق داستان‌ها درست باشد. متاسفانه در اکسیدان خیلی از داستانک ها شکل نمی‌گیرد و بعضی شخصیت‌ها تنها برای خالی نبودن عریضه در فیلم حضور دارند که حذف کردنشان هیچ تاثیری بر فیلم ندارد. اکسیدان اگر در بحث داستان گویی بهتر عمل می‌کرد به جرات می‌توانست به یکی از بهترین فیلم‌های طنز سال‌های اخیر تبدیل شود. با این حال نمی‌توان منکر این موضوع شد که فیلم بسیار مفرح و خنده دار است و تماشاگر را ناراضی از سینما خارج نمی‌کند.

با این وجود محمدی با ساخت این فیلم نشان داده که کارگردان با استعدادی به خصوص در زمینه طنز است. و می‌توان امیدوار بود در سال‌های آینده فیلم‌های بهتری را از او شاهد باشیم.