گزارش اختصاصی کیمیای وطن: آیا مرگ شبکه‌های ماهواره‌ای فرا رسیده است؟
دامون رشیدزاده
شبکه ضد اخلاقی فارسی وان برای همیشه تعطیل شد. تقریباً همزمان با تعطیلی این شبکه دو شبکه ضد ایرانی یورو نیوز و کلمه نیز به پایان راه رسیدند. البته مورد فارسی وان و یورو نیوز یا کلمه بسیار با هم متفاوت بود زیرا فارسی وان به واسطه پخش سریال‌های دوبله شده توانسته بود مخاطبانی را با خود همراه کند اما این در مورد دو شبکه دیگر صدق نمی‌کرد. پس از مرگ فارسی وان که یکی از رقبای سرسخت رسانه ملی در سال‌های اخیر بود بسیاری از کارشناسان بر طبل پیروزی کوبیدند و این را نشانه‌ای از مرگ زود هنگام دیگر شبکه‌های ماهواره‌ای دانستند. اما به راستی مرگ شبکه‌های ماهواره‌ای فرا رسیده است؟
آی تی ان و طپش
برای بررسی این موضوع بهتر است کمی به گذشته برگردیم، زمان شروع کار این شبکه زمانی که شبکه‌های آی تی ان و طپش حکمرانی می‌کردند و و خود را سرآمد شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان می‌دانستند البته در آن زمان رسانه ملی حریف دست و پا بسته‌ای نبود و با استفاده از نبوغ افرادی مانند مهران مدیری، رضا عطاران، عادل فردوسی پور و غیره معمولاً شانه این رقبا را به خاک می‌زد.
ظهور فارسی وان
چند سال بعد با ظهور شبکه فارسی وان و یکی دو شبکه دیگر رقابتی سه جانبه میان صدا و سیما، شبکه‌های عمدتاً فارسی زبان آمریکا نشین و نسل جدید شبکه‌های ماهواره‌ای آغاز شد. خیلی زود در این رقابت آمریکا نشین ها از گردونه رقابت حذف شدند. رسانه ملی که از پیروزی خود بر رقبای جدید مطمئن بود مرتکب اشتباهی شد که هنوز که هنوز است تاوان آن را پس می‌دهد. با حذف نیروهای با استعداد و بسته شدن درهای صدا و سیما و روی آوردن به برنامه‌های گفتگو محور کسل کننده و سریال‌های آبکی در یک بزنگاه مهم این شبکه‌های نوظهور که از سرنوشت دیگر رقبا درس گرفته بودند میدان رقابت را تمام و کمال در اختیار گرفتند. متاسفانه صدا و سیما که هنوز فکر می‌کرد ماجرا با پخش چند سریال کره‌ای قابل حل است بر اشتباه خود آنقدر اصرار ورزید تا سر و کله شبکه‌های جدیدتری پیدا شد.
من و تو جم و دیگران
با ظهور شبکه‌های جدید که حتی از فارسی وان هم قوی‌تر بودند عملاً رقابت بین این شبکه در گرفت و مانند هر رقابتی برای بقا ضعیف‌ترها محکوم به حذف هستند و این اتفاقی بود که برای فارسی وان همین چند روز پیش رخ داد.
آینده
واقعیت این است که حذف فارسی وان حاصل تدبیر ما نیست و این میدان رقابت است که ضعیف‌ترها را حذف می‌کند و این اتفاق ممکن است چند سال دیگر برای بسیاری از همین شبکه‌های امروزی هم رخ دهد اما مسئله این است که با حذف هر کدام از این شبکه‌ها رقیب قدرتمندتری وارد عرصه رقابت می‌شود.
چه باید کرد؟
به نظر می‌رسد رسانه ملی از ماجراهای قبلی درس گرفته است و می‌داند چگونه باید در یک رقابت سخت تسلیم نشود اما هنوز ابزار این کار را به درستی پیدا نکرده است. تا زمانی که برنامه‌های صدا و سیما در انحصار عده‌ای خاص باشد و جوان‌های با استعداد راهی به این رسانه نداشته باشند امید برای پیروزی واهی خواهد بود. امیدواریم با علم به این موضوع رسانه ملی باردیگر بتواند با خلق آثار جذاب و ماندگار فاتح این نبرد باشد.
