فیلمسازی به سبک کلید اسرار

«دعوتنامه» ساخته مهرداد فرید یکی از فیلم‌هایی است که در بخش چشم انداز سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. میترا حجار، شقایق فراهانی و حمیدرضا آذرنگ نام‌هایی هستند که حضورشان در یک فیلم می‌تواند مخاطبان را برای دیدن آن کنجکاو کند و شاید به همین دلیل است که اصلاً این فیلم برای نمایش در جشنواره انتخاب شده و شاید داوران اصلاً فیلم را ندیده باشند و تنها بر اساس نام بازیگران به آن مجوز حضور در جشنواره داده باشند. دعوتنامه به گواه بسیاری از تماشاگران یکی از ضعیف‌ترین فیلم‌های جشنواره سی پنجم بوده که صدای بسیاری از منتقدان را درآورد. کارشناسان اعتقاد داشتند این فیلم به هیچ عنوان شایستگی حضور در جشنواره را ندارد و معلوم نیست به چه دلیلی به جشنواره دعوت شده است.

داستان

این فیلم داستان زندگی یک جیب‌بر را روایت می‌کند که با جیب‌بری زائران حرم امام رضا (ع) امور خود را می‌گذراند اما بعد از گذشت زمان با اتفاقاتی از کار خود پشیمان می‌شود و مسیر زندگی‌اش به طور کامل تغییر می‌کند.

فیلمسازی به سبک کلید اسرار

«دعوتنامه»، آخرین ساخته‌ی مهرداد فرید، فیلمی است که از سه داستان یه به عبارتی روایت تشکیل شده که این داستان‌ها به موازات یکدیگر پیش می‌روند تا کل واحدی را شکل دهند. جدا از این که چنین فرم روایی مدتهاست به ورطه کلیشه و تکرار افتاده و دیگر مثل سال‌های اولی که تازه رواج یافته بود خارق العاده و خاص نیست نحوه‌ی پرداخت کارگردان به این شیوه‌ی روایت نیز بسیار خامدستانه اتفاق افتاده است؛ به عبارتی فیلمساز بدترین بهره را از یکی از تکراری‌ترین فرم‌های روایی برده است. فیلمنامه، از ضعف‌های متعددی رنج می‌برد. “اتفاق” عنصری است که در صورت تکرار بیش از اندازه یا بهره گیری نابجا می‌تواند درام را تا مرز سقوط پیش برد و این مسئله در “دعوتنامه” کاملاً مشهود است. بسیاری از رویدادهای فیلم از همان ابتدا قابل حدس و پیش بینی‌اند و برخی از الگوهای به شدت تکرارشده، کار را به سمت کلیشه شدن پیش برده‌اند. هسته‌ی مرکزی فیلمنامه سست است. فیلم قرار است پیام‌هایی را منتقل سازد اما این پیام رسانی به بدترین و بیرونی‌ترین شکل ممکن اتفاق می افتد و نه تنها تأثیرگذار نیست بلکه کار را به سمت شعارزدگی پیش می‌برد. شاید بهترین مثال برای دعوتنامه سریال ترکی کلید اسرار باشد که به تصنعی‌ترین شکل ممکن اتفاقات و داستان‌های آموزنده را روایت می‌کرد.

کنایه‌های سیاسی

دعوتنامه در بخش‌هایی از فیلم سعی می‌کند با کنایه‌های سیاسی به موضوعاتی مانند اختلاس سه هزار میلیاردی و یا دکل گمشده جایی میان قلب تماشاگران باز کند اما دریغ که این اتفاقات نه تنها به فیلم کمک نمی‌کند بلکه به شکل مضحکانه ای بر قواره فیلم نمی‌نشیند. متاسفانه این فیلم نه تنها نتوانست نظر منتقدان و تماشاگران جشنواره را جلب کند بلکه بعید است بتواند در اکران عمومی هم موفقیتی کسب کند. بدون شک دعوتنامه نمره‌ای ضعیف در کارنامه مهرداد فرید خواهد بود.