درام مادرانه
نگاهی به فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» ساخته حمیدرضا قربانی
درام مادرانه
هامون رشیدیان
«خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» نخستین فیلم بلند حمیدرضا قربانی است؛ کارگردانی که سابقه دستیاری اصغر فرهادی را داشته و بسیاری از نمادهای آشنای سینمای فرهادی در فیلمش دیده می‌شود.
داستان
دعوای دو برادر، بحرانی را در خانواده ایجاد می‌کند. مادر این خانواده و دو عروسش که در سه طبقه یک خانه زندگی می‌کنند سعی می‌کنند هرکدام به تنهایی بار مشکلات پیش آمده در زندگیشان را به دوش بکشند.
تحلیل
«خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» مضمونی اجتماعی دارد. مانند درام‌های فرهادی قربانی هم سعی کرده در اولین فیلمش از دل بحران به وجود آمده در خانواده به روابط بین انسان‌ها بپردازد. «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» فیلم ساده و جمع و جوریست. با آن که گاه ریتم کار کمی کند می‌شود اما به سختی می‌شود صحنه‌ی زائدی را در آن پیدا کرد و درواقع کار از رمق نمی‌افتد. ارکان درام در جای درست خود قرار دارند و همین امر به باورپذیری اثر کمک بسزایی می‌کند و آن را از شلختگی دور می‌سازد. بازی‌های فیلم قابل قبول‌اند. بازی‌های سهیلا رضوی و بازیگر نوجوان فیلم به مراتب بهتر از بقیه است. بر خلاف بازی این دو بازیگر متاسفانه بازی علی مصفا و مهناز افشار چندان چنگی به دل نمی‌زند. البته نمی‌توان دلیل بازی ضعیف بازیگران را عدم توانایی آنها در نظر گرفت بلکه بیش از همه به نظر می‌رسد کارگردان انتخاب چندان درستی نداشته و بیشتر به این فکر کرده که از چهره‌های شاخص استفاده کند در حالی که اگر انتخاب مناسب‌تری برای نقش‌ها انجام داده بود بدون شک شاهد فیلم بهتری از این کارگردان تازه نفس سینما می‌بودیم.
تأثیر شخصیت مادر
شخصیت مادر (سهیلا رضوی)، بسیار باثبات است و همانگونه که گفتیم فیلمساز و فیلمنامه نویس در شخصیت پردازی او موفق عمل کرده‌اند. مادر هسته‌ی اصلی این خانواده است و روابط دیگر شخصیت‌ها حول محور او شکل می‌گیرد و تعریف می‌شود. شکوه، برخلاف دیگر مادرهای سینمای ایران، نه تنها حضور منفعلی ندارد بلکه حضورش در داستان بسیار مهم و حیاتی ست. او به رغم فجایعی که برایش اتفاق افتاده همچنان بادرایت و منطقی تصمیم می‌گیرد و در تلاش است تا بهترین اتفاقات را برای خانواده رقم بزند. علیرغم خاستگاه سنتی و خانه دار بودنش، بسیار مثمرثمرتر از عروس‌هایش رفتار می‌کند و قادر است تصمیمات درست‌تری نسبت به آنها بگیرد و البته، احساسات هرگز بر منطق او غلبه نمی‌کنند.
در کل باید گفت فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» فیلمی خوش ساخت و منسجم است که نوید ظهور یک کارگردان خوش آتیه را دارد.
