سردار بی نشان

پروانه شریفی

جمهوری اسلامی ایران همیشه و همه جا مهد افراد پاکی بوده که قطعاً این کشور و این نظام حتی حداقل، اما به دست این افراد رقم زده شده و در سرنوشت نظام مقدس جمهوری اسلامی تأثیرگذار بودند و نام آن ها از هر زمانی تا به حال هم بر سر زبان ها مانده و هم در تاریخ به نیکی ثبت شده است.

بزرگ مرد تاریخ جمهوری اسلامی ایران

دفاع مقدس ما که هشت سال کشور را درگیر جنگ کرد یکی از صحنه هایی که است که این افراد در آن جا رشد کرده و خودی نشان دادند. مردان غیوری که برای حفظ این نظام که فرموده معمار کبیر انقلاب از اوجب واجبات بود، هیچ چیزی کم نگذاشتند و نه تنها در ایران بلکه در صحنه های بین المللی به حفظ اسلام و انقلاب کمک کردند.

سال های زیادی گذشته است اما امروزه کمتر کسی است که نام حاج احمد متوسلیان را نشنیده باشد؛ کمتر کسی که نداند حاج احمد متوسلیان یک بزرگ مرد تاریخ جمهوری اسلامی ایران بود که به معنای واقعی کلمه برای این مرز و بوم از همه چیز گذشت.

نیم نگاهی به زندگی

احمد متوسلیان یزدی در سال ۱۳۳۲ در خانواده‌ای مذهبی از اهل یزد در یکی از محلات جنوب شهر تهران به دنیا آمد. متوسلیان پس از اخذ دیپلم به خدمت سربازی اعزام و دوره های تخصصی تانک را گذراند و در سال ۱۳۵۶ هم در شته مهندسی الکترونیک در دانشگاه علم و صنعت ایران پذیرفته شد. وی در فعالیت های قبل از انقلاب حضور داشت و چندین بار توسط ساواک دستگیر شد. همچنین در ساماندهی قیام های خونین هم نقش داشته و سپس به جهت نا آرامی های کردستان در سال ۵۶ به بوکان رفت و پس از تشکیل سپاه به این ارگان پیوست.

احمد متوسلیان مجاهدت های فراوانی داشت و در دفاع مقدس در عملیات ها رشادت های فراوانی داشت.

اعزام به سوریه و لبنان

او در اواخر خرداد ۱۳۶۱ در مأموریتی به همراه هیأتی رسمی از مسئولین سیاسی-نظامی ایران راهی سوریه شد تا راه‌های مساعدت به مردم لبنان علیه حمله و اشغالگری صهیونیست‌ها را بررسی نماید. راهکار پایانی حاج احمد در تصمیم گیری برای حضور سوریه و لبنان و اقدام نظامی علیه اسرائیل این بود که در قالب نامه‌ای، گزارشی را از وضعیت موجود به نگارش درآورد و آن را خدمت امام خمینی(ره) ارسال کند تا کسب تکلیف کرده باشد. پس از ارسال نامه تصمیم براین شد تا نیروها به کشور بازگردند. در پی آن قرار شد«قوای محمد(ص)» در دو مرحله به کشور بیایند. فرماندهی گروه نخست را شهید حاج محمد ابراهیم همت برعهده داشت و گروه دیگر هم تحت فرماندهی حاج احمد متوسلیان بودند. در پی همین، «حاج احمد متوسلیان»(وابسته نظامی) به همراه «تقی رستگارمقدم» (کارمند)،«کاظم اخوان»(خبرنگار و عکاس) و «سید محسن موسوی»(کاردار) به بیروت رفتند تا در صورتی که مدارک یا اسناد خاصی از آنها در بیروت باقی مانده است همراه خود بیاورند یا امحا کنند. اما از آن جایی که از یک جاده فرعی در «برباره» به سمت بیروت در حرکت بودند نیروهای «فالانژ» آنها را در روز ۱۴ تیر ماه سال ۶۱ شناسایی می‌کنند و می‌ربایند به گونه‌ای که تا امروز دیگر خبری از آنها نیست.

شنیده ها…

شنیده ها حاکی از آن است که بارها و بارها موضوع مبادله احمد متوسلیان مطرح شده و در مواردی موضوع از داخل کشور ناکام ماند. به راستی باید از مسئولین مربوط به این حوزه که در آن مقطع سکان دار بوده اند  سوال پرسید که چرا بستر و زمینه مبادله حاج احمد متوسلیان و سه همراهش با اسرای اسرائیلی در آن دوره فراهم نشد؟

مباحثی از سوی برخی افراد مطلع و همچنین فرزند یکی از ربوده شده ها مطرح می شود که بر اساس آن ها آن افراد هنوز زنده هستند و این احتمال با یافتن نوشته هایی مانند یا زهرا و تاریخ های فارسی در برخی زندان های خارج از کشور تقویت می شود و می گویند که هم اکنون در زندان های اسرائیل هستند.

آیا دیپلمات های ایرانی زنده اند؟؟

احمد حبیب الله ساز هم که رئیس کمیته دفاع از زندانیان بود از داخل اسرائیل اطلاع داد که آن ها در زندان اسرائیل هستند و برخی معتقدند این مهم ترین مدرک می تواند باشد.

کریمی قدوسی، نماینده مجلس شورای اسلامی پیرامون عملیات مبادله این چنین می گوید: در گذشته یک بار در دولت آقای هاشمی تا مرز آزادی حاج احمد متوسلیان و همراهانش پیش رفتیم اما متاسفانه این موضوع عملیاتی نشد.

در آن مقطع ۴ آمریکایی در دست نیروی های حزب الله اسیر بودند از این رو آقای حافظ اسد در آن مقطع میانجی گری کرد که اینها آزاد شوند و در مقابل طرف غربی نیز تعهد بدهد که ۴ دیپلمات ما را آزاد کند که این موضوع متاسفانه عینیت پیدا نکرد  اما بنده بر این باورم تعهد غربی ها در آن مقطع برای مبادله اسرای آمریکایی با دیپلمات های ایرانی حکایت از زنده بودن آنها دارد و نباید به راحتی از آن گذر کرد.

سرلشگر پاسدار محسن رضایی هم در مصاحبه ای خبر از اقدامات سپاه برای یافتن احمد متوسلیان داد و گفت: اقدامات خوب امنیتی و اطلاعاتی سپاه پاسداران برای آزادی حاج احمد متوسلیان و ۳ دیپلمات دیگر انجام شده است.

نکته پایانی

هر چند خانواده متوسلیان از اقدامات وزارت امور خارجه به شدت مکدر هستند؛ اما به هر حال جسته و گریخته صحبت هایی پیرامون زنده یا زنده نبودن این غیور مرد به همراه سه فرد دیگر وجود دارد. اما نکته ای که امروز ما باید به آن توجه کنیم و متوسلیان ها هم به دنبال آن بودند، این است که آیا به راستی اگر متوسلیان زنده باشد و به کشور باز گردد(که این آرزوی همه ماست)، جامعه امروزی را ره آورد همان تلاش هایی می داند که در ایران و لبنان برای آن رشادت کردند و آیا این جامعه ای همان جامعه ای است که افراد زیادی مانند متوسلیان سال ها برای اعتلای آن سخت ترین لحظات ممکن عمر یک انسان را تجربه می کنند؟

شاید عکس شهیدان را می بینیم و عکس شهیدان عمل می کنیم. در هر صورت در حق چنین رزمندگان جان بر کفی کم گذاشته ایم و بهتر بود راه آنان را ادامه می دادیم و رهور شهدا می بودیم تا چنین روزهایی از روی شهدا و حاج احمد متوسلیان ها شرمنده نمی شدیم.