میهمان نوازی

محدثه حاجیان

پذیرایی از مهمان از زیباترین آموزه‌های دین ماست. بنیانگذار نظام حکومتی اسلام محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله) می‌فرماید: «وقتی مهمان وارد خانه‌ای می‌شود، به همراه او، رزقش هم از آسمان فرو می‌آید. وقتی مشغول غذا خوردن شد، خداوند متعال، گناهان اهل خانه را می‌بخشد». «إِنَّ الضَّیْفَ إِذَا جَاءَ فَنَزَلَ بِالْقَوْمِ جَاءَ بِرِزْقِهِ مَعَهُ مِنَ السَّمَاءِ فَإِذَا أَکَلَ غَفَرَ اللَّهُ لَهُمْ بِنُزُولِهِ عَلَیْهِمْ». این برکت میهمان است که پیامبر (ص) به پیروان و امتش می‌آموزد می‌فرماید از میهمان نترسید زیرا او رزقش را با خود می‌آورد و برای شمانیز نعمتی مهمتر به ارمغان می‌آورد و آن را به شما هدیه می‌کند وآیا هدیه‌ای بلاتر وارزشمندتر از بخشش گناهان نیست؟ امیرالمؤمنین (علیه السلام) می‌فرماید: لذت کریمان در اطعام طعام است و لذت انسان‌های لئیم و فرومایه در خوردن غذا است. «لذه الکرام فی الإطعام و لذه اللئام فی الطعام».

همچنین پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می‌فرماید: «وقتی خداوند اراده کند که به بنده‌ای خیر عنایت کند، هدیه‌ای را به سوی او می‌فرستد». مردم سؤال کردند: «آن هدیه چیست؟!» حضرت فرمود: «مهمان! با رزقش وارد می‌شود و با رفتنش، گناهان اهل خانه را می‌برد».

 «أَنَّهُ قَالَ إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِعَبْدٍ خَیْراً أَهْدَی لَهُمْ هَدِیَّهً قَالُوا وَ مَا تِلْکَ الْهَدِیَّهُ قَالَ الضَّیْفُ یَنْزِلُ بِرِزْقِهِ وَ یَرْتَحِلُ بِذُنُوبِ أَهْلِ الْبَیْتِ».

ونیز فرمودند: «هر خانه‌ای که مهمان وارد آن نشود، ملائکۀ خداوند هم وارد آن نمی‌شود». «کُلُّ بَیْتٍ لَا یَدْخُلُ فِیهِ الضَّیْفُ لَا یَدْخُلُهُ الْمَلَائِکَهُ. این میهمان نوازی را که یکی از این اوصاف بزرگوارانه است، به شکلی زیبا و شایسته می‌توان در سیره حضرت زهرا علیهاالسلام به نظاره نشست. روزی حضرت علی علیه السلام مهمانی را به همراه خود به منزل آورد و از حضرت زهرا علیهاالسلام پرسید: «آیا غذایی در منزل داریم که این مهمان گرسنه را سیر کنیم؟» حضرت زهرا علیهاالسلام با کمال بزرگواری فرمود: «مَا عِنْدَنَا إِلَّا قُوتُ الصِّبْیَهِ وَ لَکِنَّا نُوءْثِرُ بِهِ ضَیْفَنَا؛ در خانه ما فقط به اندازه خوراک یک دختر بچه است؛ امّا [امشب] ایثار کرده، [گرسنگی را تحمل می‌کنیم و] این مقدار غذا را به مهمان می‌بخشیم.»