آغازی بر پایان ماجرا
امیر براتی
کارگردان: بهزاد سیفی
نمایشنامه: استیون دیتز
بی‌شک یکی از جذاب‌ترین ژانرهای داستانی و نمایشی، همواره ژانر پلیسی معمایی بوده و هست و همچنین در این بین یکی از جذاب‌ترین شخصیت‌های این ژانر شرلوک هلمز، کارآگاه بسیار باهوش و نکته‌سنج انگلیسی است که طی سال‌های متمادی بر بستر داستان و شخصیت جذاب آن آثار متعدد و مختلف نمایشی اعم از فیلم، سریال و تئاتر ساخته شده که همواره هم مورد توجه و استقبال مخاطبان و منتقدان قرار گرفته است.
اثر نمایشی بهزاد سیفی که در اصفهان و در سالن هنرستان هنرهای زیبا روی صحنه رفته است، از این امر مستثنی نیست و به شدت مورد توجه و استقبال مخاطبان قرار گرفت و حقیقتا در آن اجرایی که من کار را دیدم، سالن لبریز از جمعیت مشتاق ژانر کارآگاهی و علاقه‌مند به شخصیت شرلوک هلمز بود.
پس با این مقدمه به سراغ نقد این اثر به نام «پایان ماجرا» می‌رویم.
کلیت کار و فضا به اصل متن بسیار وفادار بوده و فضای صحنه‌ها و دیالوگ‌ها و پوشش بازیگران و حتی موسیقی زنده و جذاب کار به‌ویژه زخمه‌های ویولون سل پرابهت مانند اصل کار، فضای تاریخی قرن ۱۹ را به ذهن متبادر می‌کند؛ گرچه به دلیل محدودیت‌های سالن اثر فاقد دکور و حتی مبلمان متناسب است؛ اما در بیشتر موقعیت‌ها فضای کار درآمده و قابل قبول است.
نکته‌ای که لازم است به آن اشاره کنم و در بعضی موقعیت‌ها کمی آزاردهنده می‌نماید استفاده‌نکردن از امکانات روز مانند ویدئو پروژکتور و پخش تصاویر مرتبط با فضاها یا استفاده از صدای ضبط‌شده راوی و تلفیق آن با بازی دکتر واتسون است که می‌توانست بر جذابیت کار بیفزاید.
درست است که کار نمایش محدود به امکانات و موقعیت سالن نمایش است، اما امروزه امکانات نام‌برده در بالا می‌تواند در خدمت انتقال مفاهیم نمایشی به خدمت هنرمندان درآید؛ برای نمونه می‌شد صدای راوی در پس‌زمینه شنیده شود و در دقایق روایت راوی شاهد پیش‌رفتن درام جذاب و پرکشش پلیسی‌مان باشیم تا آنکه با فاصله‌گذاری شبهه برشتی که کمکی هم به روایت نمی‌کند، مدام از داستان خارج شویم و چشم در چشم راوی چیزهایی را که قرار است تا دقایقی دیگر دراماتیزه‌شده آن را ببینیم، یک بار بشنویم.
به جز مورد ذکرشده کار به دلیل نداشتن هیچ‌گونه دکور به جز چند باکس ساده نیز کمی آسیب دیده است که آن را با توجه به صحبت‌های بهزاد سیفی در باب محدودیت‌های ناخواسته سالن به حساب او نمی‌گذاریم.
گذشته از همه اینها باید اذعان کرد که شاهد کاری گرم و جذاب و بازی‌هایی شکل‌گرفته و قابل قبول بودم که باید به بهزاد سیفی عزیز از صمیم قلب تبریک گفت که ما را به تماشای اثری کلاسیک و جذاب فراخوانده است.
