هر برنامه «هفت» ۶۰ میلیون تومان آب میخورد؟!
اظهارات اخیر بهروز افخمی درباره هزینه تولید سری برنامه «هفت»، این پرسش را پیش آورده که آیا این کارگردان سینما موفق شده با متقاعد کردن مدیران رسانه ملی، گرانترین برنامه تلویزیونیِ غیرمناسبتی را روی آنتن ببرد و آیا تولید برنامهای متناسب با این سرمایه گذاری برای سینمای ایران مشهود خواهد بود؟
به گزارش «تابناک»، بهروز افخمی کارگردان سینما که به تازگی برنامه هفت را در اختیار گرفته با گذشت چند هفته از روی آنتن رفتن این برنامه به سبک و سیاق مدنظرش، گفت و گوهایی داشته که بخشهایی از آن حساسیت برانگیز بوده است؛ بخشهایی که به میزان هزینه بری، درآمدزایی و حجم مخاطب این برنامه بازمیگردد و اگر بدان استناد شود، تلویزیون اقدام به تولید گرانترین برنامه سالهای اخیرش کرده است.
افخمی با بیان اینکه برنامه «هفت» در دوره گبرلو مخاطب این برنامه تا یک میلیون نفر کاهش یافته، با استناد به پیامکها تأکید کرده بود که مخاطب تنها برنامه جدی سینمایی رسانه ملی، ۱۵ میلیون است؛ آماری قابل توجه که شاید استناد به آن نیازمند مستنداتی دقیق تر از آمار پیامکهای برنامه «هفت» باشد که معمولاً هیچ گاه تعدادشان در برنامه مورد اشاره قرار نگرفته است.
افخمی در بخش دیگری از گفت و گویش دوباره با آمار بازی کرده و گفته است: «میگویند برنامه نود در هر قسمت بیش از ده میلیارد تومان درآمد تبلیغاتی دارد، سالیانه ۵۰۰ میلیارد تومان می شود؛ یعنی ده برابر تمام گردش سینمای ایران. یک برنامه تلویزیونی دارد چنین پول در می آورد و این یعنی سینمایی وجود ندارد. میگویند برنامه ما ۱۵ میلیون بیننده دارد اگر این قضیه تثبیت شود و بتوانیم همین بیننده را سه چهار ماه نگه داریم و بالاتر هم نرویم، درآمد تبلیغاتی خودمان هم به ۵ میلیارد تومان می رسد و این ۵ میلیارد در سال ۲۵۰ میلیارد تومان می شود، مسخره نیست که یک برنامه تلویزیونی درباره سینمای ایران پنج برابر کل سینمای ایران درآمد داشته باشد؟»
این اظهارات در نوع خود قابل توجه است، زیرا با چنین فرمولی، صداوسیما که سالیانه چند هزار میلیارد تومان درآمد از قبل آگهیهای بازرگانی داشت، نباید دستش را مقابل دولت دراز میکرد اما حقیت این است، آنهایی که «میگویند» برنامه «هفت» این آمار مخاطب را دارد، بر اساس طبقات قیمت گذاری سازمان آگهیهای رسانه ملی این رقم را محاسبه کردهاند و از تخفیفهای کلان و حتی پیش فروش رقمهای نجومی آگهی در برخی دورههای پیشین آگاهی ندارند و همین باعث میشود، درآمد سالیانه از محل آگهیهای قبل و بعد و میانی برنامهای چون «نود» با همین «میگویند»ها به رقم نجومی ۵۰۰ میلیارد تومان در سال برسد.
با این حال این گفت و گو بخش آماری جذاب تری داشت که حتماً قابل استناد است، چون به قاعده معمول در ایران، در بحث دریافتی و درآمد رسم بر مبالغه نیست و اتفاقاً از قاعده «صغر» برای تخفیف در دریافتیها بهره برداری میشود. افخمی درباره دریافتیاش برای تولید «هفت» از برآورد بیسابقهای سخن به میان آورده که نشان میدهد مرزهای سرمایه گذاری رسانه ملی در تولید برنامه به شدت قابلیت جابجایی دارد.
افخمی در این باره گفته است: «…کاری که در این برنامه میکنیم باعث شده من اصرار داشته باشم تولیدی باشد و سازمان هم پذیرفته که شش برابر برنامه هفت آقای گبرلو خرج بردارد.»؛ اعلامی مشخص درباره میزان هزینه این برنامه که برای عیان شدن عددش، تنها رونمایی از رقم دریافتی گبرلو و یک ضریب شش، کفایت میکند.
مطابق با اخبار دریافتی، هزینه تولید برنامه «هفت» با محوریت گبرلو که البته برنامه بیکیفیت و غیرقابل دفاعی -در قیاس با برنامه فریدون جیرانی- بود، برای تولید چهار برنامه ۱۵۰ دقیقهای و مجموعا ۶۰۰ دقیقه در هر ماه، حدود ۴۰ میلیون تومان بوده که طبیعتاً اگر این رقم را شش برابر کنیم، بهروز افخمی برای هر ماه تولید برنامه ۲۴۰ میلیون تومان دریافت میکند.
حال اگر فرض را بر این بگذاریم که زمان تمامی چهار برنامه «هفت» در هر ماه ۳ ساعت معادل ۱۸۰ دقیقه باشد و مجموعاً برنامه پخش شده هفت در هر ماه حدود ۷۲۰ دقیقه باشد، دریافتی افخمی برای تولید هر دقیقه حدود ۳۳۰ هزار تومان خواهد بود که در نوع خود رقم قابل توجهی است، زیرا بسیاری از برنامههای تلویزیون با برآورد ۷۰ تا ۱۰۰ هزار تومانی تولید میشوند و همین مقایسه ابعاد ماجرا را بیش از پیش مشهود میسازد.
انتظار میرود «هفت» با آیندهنگری متناسب با این سرمایه گذاری رسانه ملی، بتواند طیف وسیعی از مخاطبان را با خود همراه نماید و در آینده باز هم بتوان چنین برآوردهایی برای تولیدات برنامههای مشابه به مدیران رسانه ملی ارائه کرد.