نگاهی به صنعت سریال‌سازی در ترکیه ترک‌ها، فاتحان سریال در خاورمیانه
نگاهی به رشد صنعت سریال‌سازی ترکیه هوش را از سر هر صاحب ذوقی می‌پراند. تنها کافی است نگاهی به این آمار بیندازید: ترکیه در سال ۲۰۰۴ تنها ۱۰ میلیون دلار از صادرات سریال‌هایش درآمد داشت که البته در مقایسه با کشور ما رقم جالب توجهی است؛ اما این رقم در سال ۲۰۱۲ به حدود ۲۰۰ میلیون دلار رسید و پیش‌بینی ترک‌ها برای امسال، رقمی در حدود ۳۵۰ میلیون دلار است. اینکه ۳۵۰ میلیون دلار به ریال یا حتی تومان خودمان چقدر می‌شود را خودتان حساب کنید؛ اما این رقم این‌قدر صفر دارد که صنعت سینما و تلویزیون ما را یک تکان اساسی بدهد. با این اعداد و ارقام هم‌اکنون کشور همسایه که ما فقط آنتالیایش را خوب می‌شناسیم، دومین صنعت بزرگ سریال‌سازی جهان را در اختیار دارد.
هزینه
به گزارش میدل ایستای، هر مجموعه تلویزیونی ترکیه دست کم شامل ۴۰ اپیزود می‌شود که هر اپیزود ۱۳۰ دقیقه است و معمولا سالانه ۵۲۰۰ ساعت از برنامه‌های تلویزیون‌های محلی را به خود اختصاص می‌دهد. این مجموعه‌ها با بودجه متوسط ۶۰۰ هزار لیر (۲۰۰ هزار دلار) برای هر اپیزود تهیه می‌شوند که بیشتر این هزینه صرف طراحی لباس و صحنه، تجهیزات فنی و بازیگران می‌شود.
بازارهای جدید
مدتی است که در خاورمیانه به دلیل تحولات سیاسی و تنش‌ها، بازار مجموعه‌های ترکی دچار رکود شده است؛ اما در نقطه دیگری در جهان، مجموعه‌های ترکی بازار جدیدی پیدا کردند. در کشورهای آمریکای جنوبی بسیاری از مجموعه‌های مشهور ترکیه به نمایش درمی‌آیند؛ گویا زمانی که مسئله عشق و انتقام و خانواده باشد، دیگر مرز جغرافیایی معنایی ندارد. یکی از مجموعه‌های مشهور ترکیه «عشق ممنوع» بود؛ آخرین قسمت این سریال ۵۹ درصد بیننده ترک در سال ۲۰۱۰ داشت. آخرین قسمت این مجموعه در کشور پاکستان
بیش از ۹۰ میلیون بیننده داشت. این نخستین مجموعه خارجی در پاکستان بود که چنین تماشاگری داشت.
تفاوت فاحش واقعیت و زندگی روزمره
از میان ویژگی‌های صحنه‌های مجموعه‌های ترکی می‌توان به خانه‌های بزرگ اشاره کرد که شخصیت‌ها با لباس‌های شیک – گویی که می‌خواهند به مهمانی شب بروند – در آن نشسته‌اند. اگر به ترکیه سفر کنید تنها چیزی را که ممکن است کمتر از همه ببینید، همین زندگی اشرافی است. درست است که اخیرا داعش هر روز یک نقطه از ترکیه را منفجر می‌کند، اما در زمان آرامش این کشور هیچ خبری از تیراندازی‌ها و محافظان پر تعداد در خانه‌های اشرافی نیست؛ علی‌رغم تفاوت فاحش این فیلم‌ها با زندگی روزمره مردم ترکیه و خاورمیانه علاقه برای دیدن چنین سریال‌هایی هر روز بیشتر
می‌شود.
سریال‌های ترکی در مقایسه با رقبای آمریکایی‌زبان به مراتب کندتر هستند و عواطف و احساسات اغراق شده و سکانس‌هایی کش‌دار دارند؛ اما گویا همین اغراق‌ها بر دل مخاطبان خاورمیانه‌ای نشسته و آن‌ها را هر روز برای دیدن این سریال‌ها تشنه‌تر می‌کند.
رقابت ما و ترک‌ها
اگر قرار باشد ما با سریال‌های پرخرجی همچون کیمیا به جنگ سریال‌های کشور همسایه برویم نتیجه از همین الآن معلوم است و شاید اگر نرویم خیلی هم سنگین‌تر و متین‌تر باشد؛ اما واقعیت این است که در کشور ما این ظرفیت وجود دارد که بتوانیم رودرروی حریف قد علم کنیم. در زمان‌های نه‌چندان دور در همین شبکه‌های خودمان، سریال‌هایی ساخته می‌شد که میلیون‌ها بیننده داشت و اگر کمی جهانی‌تر برنامه‌ریزی شده بودند، می‌شد حداقل خاورمیانه را فتح کنند. سریال‌هایی همچون شب‌های برره، میوه ممنوعه، هزار دستان یا نمونه‌های جدیدترش قهوه تلخ و شهرزاد و …
