ایران‌هراسی
نفیسه الله دادی
آمریکا با استفاده از تکنولوژی و فناوری‌های جدید، جنگ نرم را دنبال می‌کند. در این جنگ نرم که نمود واضح آن علیه ایران است، افکار عمومی را نیز دخیل کرده است تا سریع‌تر به هدف خویش دست یابد.
موج اول ایران‌هراسی همزمان با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی آغاز شد که تجاوز عراق به خاک ایران، شکل‌گیری شورای همکاری خلیج فارس و انعقاد پیمان‌های دوجانبه آمریکا با بعضی کشورهای عرب منطقه از مهم‌ترین پیامدهای آن بود.
موج دوم ایران‌هراسی همسو با پروژه «اسلام‌هراسی» پس از حوادث یازده سپتامبر با استفاده ابزاری از «گفتمان مبارزه با تروریسم» آغاز شد. حضور نظامی آمریکا در پیرامون جمهوری اسلامی ایران و معرفی عراق، کره شمالی و ایران به عنوان محور شرارت از پیامدهای این موج بود.
مرحله سوم ایران‌هراسی به دنبال دستاوردهای جمهوری اسلامی ایران در دانش هسته‌ای صلح‌آمیز، بازدارندگی موشکی متعارف و صنایع هوافضا آغاز شده است. آمریکا ثانیه‌ای از پروژه‌های ایران‌هراسی غافل نشده است.
برنامه هسته‌ای و موشکی ایران، آخرین دستاویز آمریکا تاکنون بوده است. با بهانه موشکی، برجام را که توافقی چندجانبه بود، کنار زد تا تحریم‌هایی سخت علیه ایران وضع کند و با این شگرد ایران را به چالش بکشاند تا بتواند شایعه ایرانی‌بودن موشک‌های یمن را پررنگ و ایران را با این شیوه وادار به مذاکره موشکی کند و از سوی دیگر ایران را در افکار عمومی متهم جلوه دهد؛ اما مشکل آمریکا این‌ها نیست؛ بلکه نفوذ ایران است. ایران موازنه منطقه را به ضرر آمریکا و متحدان غربی و عربی‌اش به هم زده است. نفوذ ایران در جهان عرب شاهد این مدعاست. ایران در عراق، سوریه، لبنان و یمن، نفوذ مستقیم دارد. نفوذ در یمن موازنه با عربستان را به هم زده، نفوذ در سوریه موازنه با آمریکا و اسرائیل را به هم ریخته، نفوذ در عراق موازنه با عربستان سعودی و آمریکا را به هم زده و نفوذ در لبنان موازنه با عربستان، آمریکا و اروپا را به هم ریخته است. نفوذ ایران نامشروع و ناشی از قدرت عریان نبوده است که آمریکا بتواند به‌راحتی آن را زیر سؤال ببرد؛ بلکه کاملا قانونی است.
