تلنگری برای نجات محیط زیست
دامون رشیدزاده
چندی پیش یکی از نمایندگان مجلس خبری را مطرح کرد که می‌تواند هشداری برای مسئولان محیط زیست کشور ما باشد. این نماینده مجلس عنوان کرد: طبق بررسی‌های ملی و بین المللی در صدر کشورهای رکوردار کشتار پرندگان مهاجر در دنیا قرار گرفته‌ایم که این موضوع وجهه بین المللی ما را به شدت خدشه دار می‌کند.
متاسفانه سال‌هاست که شکارچی‌های غیرمجاز در حال نابودی حیات و وحش ایران هستند. بسیاری از گونه‌های نادر جانوری ایران مانند شیر ایران، ببر مازندران و چندین گونه دیگر به طور کامل منقرض شده‌اند. در عین حال پلنگ و یوزپلنگ ایرانی هم که از نمونه‌های منحصر به فرد جانوری در جهان هستند در سایه بی توجهی و شکار غیر قانونی در معرض انقراض هستند. حالا هم کار به جایی رسیده که پرندگان مهاجر هم از دست شکارچیان ما در امان نیستند و کشور غنی و با فرهنگ ما به عنوان تهدیدی برای محیط زیست جهان شناخته می‌شود. به این ماجرای کشتار حیوانات مسائلی همچون نابودی جنگل‌ها، نابودی تالاب‌ها و رودخانه‌های، بیابانی شدن مراتع و مسائلی از این دست را هم اضافه کنید تا ببینید ما با چه سرعت و شتابی در حال نابودی سرزمین خودمان هستیم.
اما برای درمان این مشکلات فراگیر چند راهکار بیشتر وجود ندارد. تصویب قوانین جدید و سختگیرانه، اجرای دقیق و به موقع این قوانین و همینطور فرهنگ سازی در بین مردم تنها راهکارهایی است که برای نجات محیط زیست ایران باقی مانده است.
با کمال تأسف اما باید گفت با وجود بی توجهی فعلی اینکه دیدن جنگل و دشت‌های سرسبز و حیوانات زیبا تبدیل به آرزویی برای مردم ما شود چندان دور از ذهن نیست. سازمان محیط زیست ما حتی در دفاع از محیط بانان که خط مقدم نبرد با این نابودگران حیات وحش ایران هستند عاجز است. این سازمان حتی در موارد اندک و در مقیاس‌های کوچک هم تا کنون نتوانسته جلوی زیاده خواهی کارخانه‌های کشور را بگیرد. جای تأسف دارد که این سازمان حتی نمی‌تواند از هجوم گله‌های دام به مراتع هم جلوگیری کند و هر روز مراتع بیشتری از کشور تبدیل به بیابان می‌شود. در مجلس هم اوضاع برای محیط زیست بهتر از این سازمان نیست و حتی قوانین ساده‌ای برای حفاظت از محیط زیست و محیط بانان سال‌ها در راهروهای مجلس خاک می‌خورد. در سومین رکن حفاظت از محیط زیست کشور هم مردم مشکلات همچنان پابرجاست. کوهی از زباله‌های رها شده در طبیعت ایران نشان دهنده این واقعیت است که ما تا رسیدن به فرهنگ محافظت از محیط زیست راه درازی در پیش داریم. هر چند گروه‌های متعددی با حمایت هنرمندان برای نجات حیات وحش و محیط زیست شکل گرفته است اما این حرکت‌های کوچک برای طبیعت یک کشور پهناور قطعاً کافی نیست. به جز این معمولاً این حرکت‌ها در حد حمایت در شبکه‌های اجتماعی باقی می‌ماند و در هنگام اجرا حمایت خاصی از آن صورت نمی‌گیرد ولی با این وجود هر قدم کوچکی هم در این راه ارزشمند است و باید برای کسانی که در این راه گام برمی دارند کلاه از سر برداشت.
امیدواریم این خبر ناراحت کننده تلنگری باشد برای مسئولان محیط زیست و نمایندگان محترم مجلس که خیلی زود طرح‌های پیشگیرانه‌ای را برای حل این مشکل به اجرا بگذارند تا در سال‌های آینده ایران نه به عنوان قتلگاه بلکه به عنوان بهشتی برای پرندگان مهاجر شناخته شود زیرا کوچک شمردن اتفاقات اینچنینی با وجود هجمه‌های شدید دشمن برای بدنام کردن ایران می‌تواند به اعتبار کشور ضربه وارد کند. خواست ما هم از رسانه‌های جمعی به خصوص رسانه ملی این است که برای فرهنگسازی در این زمینه از هیچ کوششی فروگذار نباشند و یکصدا و هماهنگ برای تشویق مردم به این امر مهم گام‌های جدی بردارند تا شهد فردایی بهتر برای سرزمین عزیزمان باشیم.
