داغی بر دل دریا
دامون رشیدزاده
قصه تلخ سانچی را هم باید به حوادث ناگوار این سالها اضافه کنیم. غم پلاسکو، داغ زلزله کرمانشاه هنوز هم تازه است و حالا باید با داغ درگذشت ۳۰ دریانورد شجاع کشورمان هم کنار بیاییم. گاهی اوقات زبان از بیان تلخی حوادث عاجز می‌ماند. از دست دادن حتی یک نخبه هم برای هر کشوری درد بزرگی است اما از دست دادن ۳۰ نخبه در یک روز قطعاً یک فاجعه دردناک برای ماست. اینکه چه عواملی باعث بروز این فاجعه شد را فعلاً کسی نمی‌داند و احتمالاً با رمز گشایی از جعبه سیاه کشتی علت حادثه هم مشخص خواهد شد. اینکه چین تمام سعی خود را برای نجات دریانوردان ایرانی انجام داد یا نه و اینکه اصلاً فرصتی برای نجات این افراد وجود داشته یا نه را هنوز کسی نمی‌داند اما حوادثی مانند این تا سالها بر روی افکار عمومی اثر خواهد گذاشت. ما تنها امیدواریم بر خلاف حادثه پلاسکو این بار حداقل علت حادثه و تمام کارهای صورت گرفته به صورتی شفاف به مردم اعلام شود. در حادثه تلخ پلاسکو بعد از گذشت یکسال هنوز هم ابهامات فراوانی وجود دارد و مقصران همچنان توپ را در زمین یکدیگر می‌اندازند اتفاقی که امیدواریم در مورد سانچی رخ ندهد.
مجید قصابی عروجی، کاپیتان، فرید محبی، سرمهندس، مجید نقیان، افسر اول، حسین جهانی هل آباد، افسر دوم، احسان ابولی قاسم آبادی، افسر دوم، میلاد عنایتی، افسر سوم، حامد بهاری هشکوایی، مهندس دوم، محمدرضا رضازاده ماسوله، مهندس سوم، مهدی سادگی، مهندس سوم، حسن رومیانی، مهندس چهارم، محمد کاووسی تکاب، افسر تدارکات، بهرام اتحاد، افسر برق، عبدالغنی سامری، سرملوان، ابوذر نظامی، کمک سر ملوان، سیدجواد حیدری، ملوان یکم، محمد ساجب علی میریدها، ملوان یکم، محمدهارون راشید، ملوان یکم، علیرضا نجفی‌فر، ملوان دوم، علی حیدریه کهن، ملوان دوم، بهرام پوریانی، تعمیرکار، یاور افشاری، روغن کار، میلاد آروی، روغن کار، مسلم علیزاده نودهی، روغن‌کار، عبدالکریم بشارتی پور، سرآشپز، امید ضیایی، کمک سرآشپز، ایوب مظفری عبدگاه، مهماندار، احسان فرجی، مهماندار، سعید دهقانی، دانشجوی عرشه از دانشگاه خارگ، پوریا عیدی پور، دانشجوی عرشه از دانشگاه خارگ، سجاد عبداللهی، دانشجوی عرشه از دانشگاه خارگ، محمد پیریائی، دانشجوی موتور از دانشگاه صنعت نفت محمودآباد و ساقی فعال، همسر حسین جهانی هل‌آباد تمام خدمه این کشتی بودند که متاسفانه در این حادثه جان باختند.
نوشتن در مورد این حادثه آنهم از هزاران کیلومتر دورتر و بدون در اختیار داشتن منابع مستقل و موثق کار سختی است اما در این میان عملکرد ضعیف رسانه ملی جای نقد فراوانی دارد. معلوم نیست در رسانه‌ای که خبرنگارانش روزی چند نوبت از آمریکا و اروپا گزارش‌های جورواجور و گاهی اوقات فاقد ارزش‌های خبری ارسال می‌کنند آیا امکان اعزام یک خبرنگار به چین وجود نداشته است؟! پرسش مهمتر اینکه چه زمانی مدیران بخش خبر رسانه ملی می‌خواهند یاد بگیرند که درجه بندی اخبار بر اساس ارزش خبری نکته مهمی است که باید رعایت کرد. بعد از اتفاقات تلخ و ناگوار فراوان متاسفانه هنوز هم اینکه چه خبری باید در صدر اخبار باشد برای دوستان ما در رسانه ملی کار دشواری است اتفاقی که امیدواریم در نهایت روزی اصلاح شود.
سفر بی پایان
نفتکش «سانچی» از عسلویه حرکت کرده بود و قرار بود روز یکشنبه وارد آب‌های کره‌ی جنوبی شود اما شامگاه شانزدهم دی یک کشتیِ باری چینی با آن برخورد کرد و به دلیل اینکه محموله نفتکش، نفت فوق سبک با درجه اشتعال بسیار بالا بود، دچار حریق شد. صبح ۱۷ دی خبرگزاری «شینهوا» ی چین خبری منتشر کرد که حاکی از ناپدید شدن ۳۲ خدمه‌ی نفتکش ایرانی در آب‌های چین بود. در بیانیه‌ای که وزارت حمل و نقل چین در پی این حادثه منتشر کرد، اعلام شد که حادثه حدود ساعت ۲۰ به وقت محلی در سواحل شرقی چین روی داده و یک کشتی باری چینی با یک نفتکش حامل ۱۳۶ هزار تن نفت تغلیظ‌شده برخورد کرده و نفتکش «سانچی» بطور کامل آتش گرفته است. ۲۱ خدمه‌ی کشتی چینی همان زمان نجات داده شدند اما خبری از خدمه‌ی کشتی ایرانی نبود. تا اینکه بعد از گذشت ۸ روز سرانجام این کشتی در دل اقیانوس آرام گرفت و داغی بزرگ را بر دل ایران باقی گذاشت.
به هر روی ما در تحریریه روزنامه کیمیای وطن این حادثه تلخ را به تمامی بازماندگان این عزیزان تسلیت می گوییم و آرزو می‌کنیم که دیگر شاهد تکرار حوادث ناگوار این چنینی نباشیم.
