سوء استفاده از آزادی و وابستگی

اهداف و آرمان های مردم در انقلاب اسلامی را باید از دل شعارهای دوران مبارزات بدست آورد از شعارهای آن دوران بیاد ماندنی یکی اتحاد بود که محور حرکت جمعی و میلیونی مردم بود همصدایی و همراهی ملت یک اصل مهم در پیروزی و تداوم است و نیز ماندن در خط رهبری و اطاعت پذیری که از شعاهای اصیل انقلاب است و بر اساس همین شعار ملت ما را ولایتمدار می دانند اما یکی دیگر از شعارها استقلال،آزادی، جمهوری اسلامی بود اما این آزادی دز قالب و چهار چوب اسلام و قوانین آن است اما سوء استفاده از آزادی یک خطر بالقوه برای انقلاب است که تهدیدی جدی به حساب می آید  و نیز یکی از چهار ستون نظام اسلامی در اندیشه امام، «آزادی» است. هر حکومتی که میل به استبداد کند، طاغوت است، زیرا خلاف موازین اسلامی عمل کرده است: اسلام به ما اجازه نداده است که دیکتاتوری بکنیم. ما تابع آرای ملت هستیم. ملت ما هر طوری رأی داد، ما هم از آن تبعیت می‏کنیم. ما حق نداریم، خدای تبارک و تعالی به ما حق نداده است، پیغمبر اسلام به ما حق نداده است که به ملتمان یک چیزی را تحمیل کنیم.

امام خمینی یکی از آسیب‏های مهم نظام اسلامی را سوء استفاده از آزادی دانسته و تذکر می‏دهند شکر نعمت آزادی حفظ حدود آن است و اگر حدود آن حفظ نشود ممکن است به حالت سابق برگردیم: اگر خدای نخواسته آزادی را صرف کردیم بر خلاف مسیر ملت و اسلام، حالا که آزاد شدیم خودمان را به هرج و مرج بکشیم… حالا که آزاد هستیم بر خلاف نظامات اسلامی و بر خلاف نظامات ملی عمل کنیم، هرج و مرج به پا کنیم، تحت هیچ قاعده نباشیم، تحت هیچ یک از قواعد اسلامی و ملّی نباشیم، اگر این طور باشد آزادی را سلب کردیم بر خلاف مسیر ملت و بر خلاف مسیر اسلام.

نکته دیگر در شعارها استقلال است که ملت ما بحق خواستار آن بودند و برای آن هزینه های زیادی در جریان پیروزی و پس از پیروزی تا امروز داده اند لذا امام وابستگی اقتصادی را یکی از آسیب‏های انقلاب دانسته، و آن را عامل رجعت به وضعیت پیش از انقلاب می‏دانند که آن وضعیت زمینه‏های ساختاری بروز جنبش‏های انقلابی را فراهم کرد.هر گونه وابستگی به اجانب و دنیای خلرج نقض اصول انقلاب است و دولت و مردم تمام توان خود را در قطع وابستگی به دنیای خارج داشته باشند در این راستا یکی از مواضع اقتصادی تهدید کننده اشرافیگری است بی شک تجمل‏گرایی از عوامل عمده شکست حکومت‏ها و به سستی گراییدن آن است. امام خمینی نیز تجمل‏گرایی را یکی از آسیب‏های عمده به شمار آورده و در تحلیل گرایش مردم به روحانیت و سپردن رهبری انقلاب به ایشان می‏گویند: آن چیزی که مردم از ما توقع داشته و دارند و به واسطه آن دنبال ما و شما آمده‏اند و اسلام را ترویج نموده و جمهوری اسلامی را به پا کردند و طاغوت را از میان بردند، کیفیت زندگی اهل علم است. اگر خدای نخواسته مردم ببینند که آقایان وضع خودشان را تغییر داده‏اند، عمارت درست کرده‏اند و رفت و آمدهایشان مناسب شأن روحانیت نیست و آن چیزی را که نسبت به روحانیت در دلشان بوده است از دست بدهند، از دست دادن آن همان و از بین رفتن اسلام و جمهوری اسلامی همان.

امام خمینی از کلیه مسؤولان به ویژه روحانیون متواضعانه می‏خواهند برای حفظ نظام جمهوری اسلامی از تجمل‏گرایی و زرق و برق دنیا بپرهیزند: من متواضعانه و به عنوان یک پدر پیر از همه فرزندان و عزیزان روحانی خود می‏خواهم که در زمانی که خداوند بر علما و روحانیون منت نهاده است و اداره کشور بزرگ و تبلیغ رسالت انبیا را به آنان محول فرموده است، از زیّ روحانی خود خارج نشوند و از گرایش به تجملات و زرق و برق دنیا که دون شأن روحانیت و اعتبار نظام جمهوری اسلامی ایران است، پرهیز کنند، که هیچ آفت و خطری برای روحانیت و برای دنیا و آخرت آنان بالاتر از توجه به رفاه و حرکت در مسیر دنیا نیست.