فرصت سوزی در چهارشنبه سوری

دامون رشیدزاده

چهارشنبه سوری امسال هم با همه خوبی و مصائبش به پایان رسید. حاصل چهارشنبه سوری امسال هم ۴ کشته، ۲۸ قطع عضو، ۱۵۸ سوختگی شدید و ۱۵۷ صدمه جدی به چشم افرادی بود که جشن ملی را به جنگ ملی تبدیل کرده‌اند.

در این گزارش قصد نداریم به معضلات چهارشنبه سوری نگاه کنیم زیرا معضل چهارشنبه سوری به حدی بزرگ و خارج از کنترل شده که دیگر به این آسانی‌ها قابل حل نیست و متاسفانه عزم جدی هم برای حل این معضل از سوی مسئولان وجود ندارد.

چهارشنبه سوری فارغ از اینکه یک جشن ملی است یک فرصت اقتصادی و اجتماعی بزرگ است که ما در طی این سال‌ها نه تنها این فرصت بزرگ را از دست داده‌ایم بلکه این فرصت به تهدیدی برای جامعه خودمان تبدیل شده است. سالانه میلیاردها تومان ارز برای خرید ترقه از جیب شهروندان ایرانی خارج می‌شود و به جیب چینی‌ها سرازیر می‌شود این در حالی است که جشن‌های ملی و مذهبی در دنیا فرصتی خارق العاده برای اقتصاد آن کشورها به ارمغان می‌آورد. برای نمونه وسایل، لباس‌ها و تزئینات جشن هالووین در آمریکا گردش مالی چندصد میلیون دلاری دارد که کمک شایانی به اقتصاد این کشور می‌کند. در هفته‌های منتهی به هالووین بسیاری از کسب و کارها رونق می‌گیرد. این موضوع حتی بر صنعتی مانند سینما نیز تأثیر گذار است و فیلم‌های ویژه هالووین در این ایام میلون ها دلار فروش می‌کنند. این موضوع درباره جشن‌های دیگری مانند ولنتاین هم صادق است. به عبارت بهتر کشورهای پیشرفته از تمامی جشن‌ها حتی جشن‌هایی که ممکن است ربطی به کشورشان نداشته باشد بهترین بهره را می‌برند و این جشن‌ها را تبدیل به فرصتی می‌کنند که هم از جنبه‌های اقتصادی و هم اجتماعی بر جامعه‌شان تاثیرگذار است. با نگاهی به این جشن‌ها این سؤال مطرح می‌شود که چرا ما باید یک جشن ملی را به معضل ملی تبدیل کنیم و هر سال از مصائب این فرصت سوزی بزرگ فغان و ناله سردهیم. آیا وقت آن نرسیده که ما با الگوبرداری صحیح از آنچه که در دنیا صورت می‌گیرد این جشن‌ها را تبدیل به فرصت‌هایی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کنیم؟