واقعیت‌های یک رؤیا
دامون رشیدزاده
تیم ملی ایران توانست با شایستگی تمام به جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه راه پیدا کند. ایران بعد از برزیل و البته روسیه میزبان سومین تیمی است که توانسته صعود خود را به این رقابت‌ها حتمی کند. درباره موفقیت ایران و درخشش احتمالی این تیم در جام جهانی پیش رو صحبت‌های فراوانی شده است اما آیا این تیم ایران می‌تواند در جام جهانی هم شگفتی ساز شود؟
اگر چه پاسخ به این سؤال در افکار عمومی مثبت است اما واقعیت این است که جام جهانی تجربه‌ای متفاوت از فوتبال است. در جام جهانی دیگر خبری از رقبای سطح دو و سه نیست و تمام تیم‌های شرکت کننده در این رقابت‌ها از بهترین‌های جهان هستند.
قرعه
قرعه فاکتور مهمی برای صعود است. ۳۲ تیم شرکت کننده در جام جهانی در وهله اول به گونه‌ای تقسیم می‌شوند که احتمال هم تیمی شدن قدرت‌های اول فوتبال جهان تا حد زیادی کاهش می‌یابد. اما همیشه گروه‌های مرگ هم در این مسابقات وجود دارند که چندین تیم قدرتمند جهان ناگزیر راهی جز حذف یکدیگر ندارند. اگر در بهترین حالت شانس با ما یار باشد ما حداقل در جام جهانی باید با یک تیم از میان ۱۰ تیم برتر جهان رقابت کنیم. پس ما برای صعود در گروه خود ناگزیر به بازی با یکی از بهترین تیم‌های جهان خواهیم بود و برای این منظور یا باید با اختلاف گل اندک شکست بخوریم و یا بتوانیم حداقل یک مساوی از این مسابقه کسب کنیم. البته تصور برد اگرچه روی کاغذ امکان دارد اما باید منطقی به این موضوع نگاه کرد و ما در شرایط فعلی فوتبالمان توان شکست دادن چنین تیم‌هایی را نداریم. تجربه‌ای که در جام جهانی قبلی و در دیدار مقابل آرژانتین به وضوح آن را دیدیم. اگر قرعه با ما یار باشد ما در دو دیدار دیگر خودمان باید با تیم‌های درجه دو اروپا و یا درجه یک آفرذیقا دیدار کنیم که قطعاً دیدارهایی سخت و حیاتی برای ما خواهد بود. اما سؤال اینجاست که ما برای چنین دیدارهایی آماده هستیم؟ فوتبال آفریقا در سال‌های اخیر افت فاحشی داشته است اما هنوز هم تیم‌های این قاره با دارا بودن بازیکنان لژیونر فراوان و قدرت بدنی ذاتی آفریقایی‌ها یک سرو گردن از فوتبال آسیا بالاتر هستند. به همین دلیل هم شکست این تیم‌ها کار ساده‌ای نخواهد بود و ما باید با هوشمندی فراوان با این تیم‌ها بازی کنیم.
دیدار تدارکاتی
بهترین راه برای ما برای آشنایی با سبک بازی این تیم‌ها انجام دیدارهای تدارکاتی پیش از جام جهانی با چنین تیم‌هایی است. ایران حداقل باید با ۳ تیم سطح اول فوتبال آفریقا دیدار دوستانه داشته باسد تا در جام جهانی به مشکل بر نخورد. این موضوع درباره تیم‌های اروپایی هم صدق می‌کند و بازیکنان جوان ما باید با تیم‌های خوب اروپایی بازی کنند تا تجربه لازم برای این بازی‌ها را کسب کنند.
با توجه به فوتبال سطح بالای آمریکای جنوبی احتمال اینکه ایران با یکی از تیم‌های این قاره روبرو شود هم زیاد است اما نکته مثبت ماجرا اینجاست که با توجه به نوع بازی آمریکای جنوبی‌ها ایران حداقل در مقابل این تیم‌ها می‌تواند بهتر ظاهر شود. هر چند مهاجم‌های آمریکای جنوبی زهردار هستند اما ساختار دفاعی آنها چندان مستحکم نیست و ایران حتی می‌تواند دروازه بهترین تیم‌های این قاره را نیز باز کند. اما بازهم برای کسب تجربه لااقل نیاز است ایران با دو تیم از آمریکای جنوبی دیدار دوستانه داشته باشد.
قدرت بدنی
ایران به جز قرعه مناسب و دیدار تدارکاتی به یک فاکتور مهم دیگر برای صعود در جام جهانی نیاز دارد. در جام جهانی قبلی تیم ایران تقریباً در هر سه دیدار در اواخر بازی از نظر قدرت بدنی کم آورد. بسیاری از بازیکنان ایران به توجه به سطح لیگ داخل توانایی دویدن بیش از ۱۰ کیلومتر را در یک دیدار ندارند در حالی که بازیکنان شاغل در اروپا در هر دیدار بیش از ۱۲ کیلومتر می‌دوند. همین برتری بدنی باعث می‌شود ایران در دیدار مقابل این رقبا با بازیکنانی که اکثراً در اروپا توپ می‌زنند از دقیقه ۷۰ به بعد دچار مشکل شود. به همین منظور هم نیاز است حداقل برنامه آماده سازی طولانی مدتی پیش از شروع جام جهانی برای بازیکنان اندیشیده شود. با انجام همه این کارها و اندکی بخت و اقبال ایران می‌تواند برای اولین بار صعود به مرحله دوم جام جهانی را تجربه کند.
