کیمیای وطن بررسی کرد: دامی به نام بازیهای آنلاین
دامون رشیدزاده
بازیهای آنلاین در ایران طرفداران بسیاری دارند، مشتری ثابت اینگونه بازیها را جوانان و نوجوانان بین ۱۳ تا ۲۵ سال تشکیل میدهند. تا چند سال بیشتر بازیهای اینگونه خارجی بود، حتماً شما هم تب بازی کلش آف کلنز را یادتان هست تبی که حتی امروز هم با وجود همه خطرات و آسیبهای این بازی همچنان ادامه دارد اما چند سالی است که این بازیها جای خود را به بازیهای ایرانی دادهاند بازیهایی که اگرچه از نظر محتوایی مشکلی ندارد اما مانند همه بازیهای آنلاین خطراتی دارد که بسیاری از آن غافل هستند.
کلاهبرداران
مشکل اساسی بسیاری از این بازیها جایی است که شما برای پیشرفت مجبور به خرید عاملهای توسعه دهنده هستید. این عاملها بسته به نوع بازی ممکن است الماس، ستاره سکه یا چیزهای متفاوتی باشد که همگی کارکرد یکسانی دارند یعنی با استفاده از آنها شما در بازی زودتر پیشرفت میکنید. این راه البته راهی است برای کسب درآمد توسط سازندگان بازی اما هرجا پای پول در میان باشد خواه ناخواه سر و کله کلاهبرداران هم پیدا میشود. کلاهبرداران در این بازیها معمولاً کاربران را تشویق میکنند که عوامل توسعه دهنده بازی را یا اکانت های سطح بالا را با قیمتی پایین از آنها بخرند و اینجاست که کاربرانی که طمع پیشرفت دارند در دام این افراد گرفتار میشوند البته گاهی ماجرا به همین جا هم ختم نمیشود و کلاهبرداران حرفهایتر با هک کردن اطلاعات گوشی این کاربران از آنها اخاذی هم میکنند. متاسفانه تعداد افرادی که در دام این کلاهبرداران می افتند کم نیست و معمولاً یا به دلیل کم بودن مبلغ از دست رفته یا حفظ آبرو از شکایت صرف نظر میکنند به گونهای که اگر از هر کدام از افرادی که این بازیها را دنبال میکنند بپرسید حداقل یکبار در دام این کلاهبرداران گرفتار شدهاند.
دلالان
دومین مشکل این بازیها دلال بازی است. دلالها همانگونه که از نامشان پیداست با ساختن اکانت های مختلف و صرف ساعتها وقت به سطحهای بالای بازی میرسند و پس از آن با فروش اکانت یا عوامل توسعه دهنده کسب درآمد میکنند. اگرچه کار این افراد به هیچ عنوان جرم نیست اما به دلیل ماهیت کارشان هم باعث میشوند بازیها از روال مرسوم خود خارج شوند و پای پولهای کلان به بازیها وارد شود هم پای کلاهبرداران را به این بازیها باز میکنند.
حرف آخر
متاسفانه بازیهای آنلاین علیرغم همه نظارتها همچنان محل جولان کلاهبرداران و دلالان است و هر روز افراد بیشتری طعمه این فضاها میشوند. شاید فرهنگ سازی و نظارت بیشتر خانوادهها بتواند اندکی از اتفاقات تلخ جلوگیری کند اما بهتر از قبل از تولید این بازیها شرایط به گونهای فراهم شود که امکان کلاهبرداری به صفر برسد شاید اگر سازندگان بازی راههای دیگری را برای کسب درآمد انتخاب کنند و قید عوامل توسعه دهنده پولی را بزنند شرایط این بازیها هم به کلی تغییر کند. در انتها تنها توصیه ما به دنبال کنندگان این بازیها این است که قبل از شروع هر بازی از سازندگان و شرایط آن اطلاع کامل پیدا کنند و قبل از هر پرداختی با خانواده و دیگر افراد مطلع در این زمینه مشورت کنند.