گل سرسبد والیبال ایران، به چه روزی افتاده است

از قدیم گفته می‌شد چشم همه چیز را می‌بیند جز خود را بشر به دلیل حجاب‌هایی که وجود دارد کمتر مجال پیدا می‌کند تا خود را آنگونه که هست ببیند وبیشترنظروتوجه اش معطوف به دیگران است! به همین دلیل هم شاید بتوان گفت هر کس نفس خود را بشناسد خدای خود را شناخته است صعوبت این امر است که اگر توفیقی حاصل آید گام بزرگی است. در مجموع باید گفت ما آدمیان محکوم به همین قائده هستیم که اگر می‌خواهیم خود را ببینیم باید در آینه ببینیم.
نگارنده که با عناوین مختلف و برحسب وظیفه ورسالتی که برعهده داشته قریب به ۵۰ سال عمر خود را درکنار والیبال سپری کرده است که ۲۲ سال آن دراصفهان بوده، به این باور رسیده که ورزش والیبال دراین دیار کهن که روزگارانی گل سر سبد والیبال ایران بوده از رونق افتاده و بی یار و یاور شده است! انحلال تیم والیبال ذوب آهن درسال های آخر دهه ۸۰ و عدم آینده نگری وپشتوانه سازی بی انگیزگی را در وجود جوانان مستعد والیبال اصفهان نهادینه کرد و به حداقل رساند! تا جایی که تیم‌های نوجوانان، جوانان و امیدهای این استان که در سا لهای نچندان دور، باشگاه فولاد مبارکه به لطف مدیر شایسته ولایقی بنام ابراهیم خلیلی مدیرعامل فهیم وکاردان خود نه تنها در والیبال که در بسکتبال و هندبال تیمداری می‌کرد و در بهترین جایگاه والیبال ایران قرار داشت و از همه مهم‌تر کارهای زیر بنایی این مدیر مدبر باعث شده بود تا جوانان شایسته‌ای نظیر علی مباشری، مسعود رمضانی به تیم ملی راه پیدا بکنند و والیبال اصفهان در تمام رده‌های سنی جزو برترین‌های کشور باشند. اما اینک در مسابقات قهرمانی کشور حتی جزو چهار تیم برتر همنیستند!
انحلال تیم‌های والیبال اصفهان
طبیعی است وقتی افرادی بدون در نظر گرفتن شایسته سالاری در حوزه مدیریت باشگاه‌ها وهیات والیبال استان گمارده می‌شوند که تعصبی نسبت به والیبال اصفهان ندارند یا اگر هم دارند مصلحت را درشنا کردن درمسیرآب می‌دانند وضع بهتر از این نخواهد بود. پس از انحلال تیم والیبال ذوب آهن که سالها در رقابت‌های لیگ برتر کشور از جایگاه رفیعی برخوردار بوده است تنها یک سال باشگاه گیتی پسند تیمی را تشکیل داد و در کوران مسابقات لیگ برتر شرکت کرد که همگی به استثنای سروش معصومی غیر بومی بودند و متاسفانه به خاطر ضعف مدیریتی و با وجود مربی صاحب نامی همچون مصطفی کارخانه و بازیکنان شاخص تیم ملی نتیجه‌ای بهتر از پنجمی نگرفت تا مسئولان باشگاه گیتی پسند هم بقای تیمداری در والیبال را به لقایش ببخشند ودستور به انحلال این تیم بدهند! در حالیکه در همان سال جوانان شایسته وملی پوش اصفهانی در سایر تیم‌ها نظیر پیکان تهران، شهرداری ارومیه، متین ورامین، سایپا، آلمینیوم المهدی هرمزگان و باریج اسانس کاشان و… عضویت داشتند مثل علی نصر اصفهانی، مهران زارع، محسن عندلیب، پیمان کریمی، علی مباشری، محمد باقری، مسعود رمضانی، فرهاد کاوه آهنگران، علی جلالی، مسعود غلامی، برادران ملأ بهرامی و… حال پس ازگذشت ۷ سال والیبال اصفهان درسایه بی توجهی مسئولان ذیربط همچنان دربه دربه دنبال فرد خیر واسپانسر در حسرت بسر می‌برد و فریاد رسی نیست! چه وقت والیبال اصفهان از کما در می‌آید؟! وچه کسی ناجی خواهدشد؟