علیرضا علی‌فر، مرد سوتی‌های تاریخی سرهنگ وارد می‌شود
پدیده بی‌چون چرای این روزهای ورزش ایران، نه مهدی طارمی است و نه کیانوش رستمی و نه حتی کیمیا علیزاده. پدیده این روزهای ورزش ایران، فقط یک نام است: علیرضا علی‌فر
معروف به سرهنگ. پیش از این در شماره ۱۴۲ روزنامه کیمیای وطن از این پدیده نادر فوتبال ایران نوشته بودیم. در آن شماره گفتیم: «گزارش‌های آرام و گاه خواب‌آور او در ساعت‌های پایانی شب به اندازه کافی برای طرفدارن فوتبال عذاب‌آور بود؛ اما حرف‌های جدید او مبنی بر اعلام حضورش به عنوان مربی در لیگ برتر، تبدیل به کابوس بسیاری از اهالی فوتبال شده است. علیرضا علی‌فر گزارشگر پرسابقه فوتبال که سبک گزارشگری‌اش بسیار به نسل قبل گزارشگران یعنی بهروان و کوتی و شفیعی شباهت دارد، در شبی آرام با حضور در برنامه خندوانه
و حرف‌های جنجالی، جامعه فوتبال را به هم ریخت. او در این برنامه مدعی شده بود با پیشنهاداتی از تیم‌های لیگ برتری روبه‌رو است و فصل آینده وارد دنیای مربیگری می‌شود. علی‌فر به این‌ها اکتفا نکرد و دفاع خطی فوتبال جهان را زیر سوال برد و ادعا کرد اگر به دنیای فوتبال بیاید دفاع فوتبال ایران را درست خواهد کرد.
او همچنین در ادعایی عجیب اظهار کرد که گواردیولا سرمربی موفق بارسلونا و فعلی بایرن مونیخ، پول مفت می‌گیرد.» اگر آن زمان فکر می‌کردید حرف‌های عجیب و غریب سرهنگ خیلی خنده‌دار است، سخت در اشتباهید. سرهنگ که به جز دفاع غیرخطی به ویکی پدیا نیز علاقه خاصی دارد در شبی بهاری و در میان بازی نه چندان دلچسب ایرلند جنوبی و لهستان حرفی زد یا بهتر بگوییم سوتی‌ای داد که تا مدت‌ها در یادها خواهد ماند.
داستان دولاب امیر
ماجرا از این قرار بود که سرهنگ حین گزارش بازی لهستان و ایرلند جنوبی، مثل روال همیشگی‌اش، در اطلاعات ابتدایی بازی‌اش سعی کرد مشخصات استادیوم شهر نیس فرانسه را بگوید و چون همیشه اسم آرشیتکت این ورزشگاه را هم گفت.
او گفت این استادیوم را «دولاب امیر» ساخته. ساعتی بعد اما این خبر مثل بمب در فضای مجازی پیچید. چتی از پسری به نام امیر دولاب در فضای مجازی دست به دست می‌شد که در آن به دوستش گفته بود چون می‌دانسته سرهنگ از ویکی پدیا اطلاعاتش را می‌گیرد، وقتی متوجه شده بازی را گزارش می‌کند، به بخش ویرایش ویکی پدیا رفته و اسم سازنده ورزشگاه را تغییر داده و نام خودش
را گذاشته است. این‌گونه بود که یک شبه امیر دولاب بازیگوش با سوتی سرهنگ تبدیل به بمب خبری شد و حالا حالا باید منتظر داب‌اسمش‌های سرهنگ و امیر دولاب باشیم.
سرهنگ قربانی یا قربانی‌کننده؟
هر چند خیلی زود نام امیر دولاب از نام سازنده ورزشگاه پاک شد و نام آرشیتکت معروف ژان میشل ویلموت به جای اصلی‌اش بازگشت، اما بعید به نظر می‌رسد خاطره سوتی سرهنگ به این زودی‌ها پاک شود. هر چند خود سرهنگ در مصاحبه‌ای اعلام کرده که از امیر دولاب ناراحت نیست
و گزارشش هم خیلی عالی و بدون تپق بوده، اما رویه رسانه ملی در پر و بال دادن به افرادی مانند علی‌فر کمی عجیب به نظر می‌رسد. عجیب از این نظر که وقتی گزارشگری به خود اجازه می‌دهد مربیان و تئوریسین‌های بزرگ فوتبال جهان را زیر سوال ببرد و با اظهارنظرهای گاه خنده‌دار به سوژه مردم و رسانه‌ها تبدیل شود، به جای اینکه کنار گذاشته شود با رفتار عجیب رسانه ملی بیش از پیش پروبال گرفته و با اعتماد به نفس کاذب بیشتری به عرصه باز می‌گردد. این‌گونه به نظر می‌رسد که رسانه ملی با بها دادن به افرادی مانند علی‌فر قصد دارد مخاطبان را به هر شکل ممکن به پای گیرنده‌ها بازگرداند؛ حتی به قیمت قربانی شدن اشخاصی مانند علی‌فر.
در این میان علی‌فر، تنها قربانی این ماجرا نیست. شاید بتوان گفت مهم‌ترین قربانیان این اصرار رسانه ملی جوان‌های بااستعداد و منتظر فرصت برای درخشش پشت درهای صدا و سیما هستند.
