انتظار امروز

وقتی احکام و دستورات اسلام و نحوه اجرای آن را در صدر اسلام، به‌ویژه در دوران امیر مومنان علیه‌السلام می‌نگریم، به این نتیجه می‌رسیم که مولای عدالت برای اجرای عدالت از هیچ‌کس یا قدرتی ابایی نداشتند و عدالت را برای بزرگان همچنانی که برای افراد ضعیف اعمال می‌کردند، به اجرا درمی‌آوردند و اجازه نمی‌دادند در سنت‌های الهی خللی وارد و تغییری حاصل شود. قدرت، مسند، جایگاه سابقه مسلمانی و انقلابی و … تاثیری بر اجرای عدالت نداشت؛ چرا که فرمود: َلَن تَجِدَ لِسُنَّهِ اللَّهِ تَبْدِیلًا. و هرگز براى سنت الهى تغییرى نخواهى یافت. (فتح/۲۳)
نمونه‌اش این حکایت است که گفته‌اند در کوفه شخصی به نام «نجاشی» از سرشناس‌های قبیله یمانیه و از شاعران متشخص و معروف بود. وی در ماه رمضان شراب خورد و حتی رعایت قداست ماه مبارک را نکرد. او را به دادگاه امیر مؤمنان علی علیه‌السلام آوردند. پس از اثبات شراب‌خواری او، امام علیه‌السلام دستور دادند هشتاد تازیانه به او زدند. سپس دستور داد او را یک‌شب زندانی کردند. فردای آن روز به دستور علی علیه‌السلام او را احضار کردند و حضرت بیست تازیانه دیگر به او زد. او پرسید: دیروز حد شراب‌خوری را بر من جاری کردی، پس این بیست تازیانه برای چیست؟! امام فرمود: «هذا لتجریک علی شرب الخمر فی شهر رمضان.» این بیست تازیانه، به خاطر آن بود که تو حرمت و قداست ماه رمضان را با گستاخی خود شکستی.
پس از این جریان، این موضوع بر یمانیه (طایفه او)، گران آمد. آن‌ها سخت ناراحت و خشمگین شدند. طارق بن عبدالله از طرف آن‌ها به حضور حضرت علی علیه‌السلام آمد و سخنانی گفت که خلاصه‌اش این است: من گمان نمی‌کردم که شما بین افراد، فرق نگذاری و بر شخصیتی برازنده و زبردست، مانند نجاشی نیز حد جاری کنی و او را شلاق بزنی و درنتیجه دل‌هایی را جریحه‌دار کنی.
امام علی علیه‌السلام به او فرمود: «و انه لکبیره الا علی الخاشعین» اشاره به اینکه: اجرای فرمان خدا سخت و دشوار است جز برای آنان که تسلیم فرمان خدا هستند.
سپس فرمود: آیا نجاشی جز یک فردی از مسلمین بود؟ او حرمت و حدود اسلام را نادیده گرفت و هتک حرمت کرد و ما حد الهی را بر او جاری کردیم که کفاره گناه اوست. خداوند می‌فرماید: «ولا یجرمنکم شنان قوم علی الا تعدلوا اعدلوا هو اقرب للتقوی.»
دشمنی با قومی، نباید باعث بی‌عدالتی شما شود، عدالت را رعایت کنید که به پرهیزکاری نزدیک است.
امروز در کشوری زندگی می‌کنیم که حکومتش اسلامی ‌است و مدعی هستیم که این حکومت احیاکننده حاکمیت علوی است و باید هم باشد؛ لذا شایسته نیست مجرمی به دلیل آقازادگی یا اتصال به یک شخصیت سیاسی یا دینی یا سوابق ظاهری خودش از تیغ عدالت مصون گردد و با تساهل و تسامح با او رفتار شود. این نگاه مردم را مایوس و نگرانی و ناخوشایندی مردمی ‌را دربر دارد که زیان و خسران زیادی
را به دنبال خواهد داشت؛ انتظار عمومی ‌جامعه قاطعیت در اجرای عدالت است. برای همه از خرد و کلان و پولدار و بی‌پول و صاحبان قدرت و ثروت و… .