عاقبت اختلاف؟     

سرمقاله مدیر مسئول

در روزهاوماههای اخیربه دلیل مشکلات پنهانی که آشکار شد نگرانی های زیادی در سطوح مختلف مردم و مسئولان بوجود آمد که باید دست اندرکاران در طرفه العین ریشه آن را می خشکاندند اما با اینکه این مطالبه از سوی مردم و رهبری نظام است و به دغدغه ای همگانی تبدیل شد صورت ظاهر به جایی نرسید زیرا با تعابیر و مواضع مختلف غیر اصولی به آن پرداخته شد و هنوز که هنوز است به جایی نرسیده است همه معتقدند که یکی از انواع فساد که مثل موریانه پایه های نظام را میخورد و سست می کند فساد مالی و اقتصادی است در این مطلب مخالفتی نیست اما به نظر می رسد در تعریف آن اختلاف شدید است چون آنجا متاسفانه گاهی منافع حزبی و گروهی و شخصی و فامیلی و … تاثیر گذار است لذا یک جا حقوق های نجومی مردود است و باید با آن برخورد شود و یک جا اصلا این مبالغ نجومی یا غیر قانونی نیست! یکجا باید با چنگ زنندگان به بیت المال برخورد کرد و جای دیگر گفته می شود …این دوگانگی ها پیش می رود تا موضوع سخن مسئولان عالیرتبه می شود و به جایی می رسد که هر جریانی میخواهد کوتاهی ها را به گردن دیگری بیندازد و این می شود که شد؟! و آرامش جامعه را بهم زد! هر جا کسی حقوق مردم را نادیده بگیرد و دستش را در کیسه بیت المال کند و حقوق مردم را به دلیلی از خود بداند باید این دست به فوریت قطع شود دست هرکس باشد و هیچ مسئولی نباید در مقابل آن کوتاه بیاید یا در مقام دفاع بر آید مسئولان مراقب باشند از دست های نا پاکی که بیت المال را برده اند و خورده اند بازی نخورند؟ کسی چندین هزار میلیارد بره و معلوم نیست با آن چه کرده است امروز هم جواب درستی نمیدهد و او باعث می شود مسئولان به جان هم نه که به جان آرامش جامعه و انقلاب بیفتند آیا این خسارتی بزرگ و غیر قابل تحمل نیست.امام ئخمینی(ره) به مسئولان چنین نصیت و توصیه می فرمایند: آقایان در یک محیط آرام مسائلی که دارند با آرامش بیان کنند. اختلافاتی که در دیدها دارند، در سلیقه‌ها دارند، اینها را با یک آرامش خاطر بیان کنند و حل و فصل کنند و راجع به مسائل کشور هم که در آنجا می‌آید، باز هم با یک محیط آرام. در محیط آرام است که عقلها می‌توانند کار بکنند. آن روزی که غضب توی کار آمد، عقل کنار می‌رود…

واقعیت اینست که اگر به عقل مراجعه شود و عقل سیاسی کامل باشد و گروه گرایی و دسته و فامیل گرایی و دنیا طلبی ها کنار برود در مقابل چپاول گران باید حرف مسئولان یکی باشد و هر کدام دیگری را تایید و تکمیل کنند مگر منفعتی غیر از منفعت ملی در کار باشد! که خدا نکند.امام می فرمایند:

اگر با هیاهو و جار و جنجال بخواهید شما یک مسئله را حل بکنید، و هر کسی در نظر داشته باشد که طرف مقابل خودش را مثل یک دشمن بکوبد، عقل‌ها کنار می‌رود و قوه غضبیه، که بدترین قوه‌هاست اگر مهار نشود، در کار می‌افتد و مسائل را علاوه بر اینکه حل نمی‌کنند، مشکل‌تر می‌کنند….

… دعواهای ما دعوایی نیست که برای خدا باشد. این را همه از گوشتان بیرون کنید! همه‌تان همه ما، از گوشمان بیرون کنیم که دعوای ما برای خدا است، ما برای مصالح اسلام دعوا می‌کنیم. خیر! مسئله این حرفها نیست. من را نمی‌شود بازی داد! دعوای خود من و شما و همه کسانی که دعوا می‌کنند همه برای خودشان است!

به حسب وجدان، این مردمی که شماها را روی کار آورده‌اند، این مردم زاغه نشین که شماها را روی مسند نشانده‌اند ملاحظه آنها را بکنید، و این جمهوری را تضعیفش نکنید. بترسید از آن روزی که مردم بفهمند در باطن ذات شما چیست، و یک انفجار حاصل بشود. از آن روز بترسید که ممکن است یکی از «ایام الله» – خدای نخواسته – باز پیدا بشود. و آن روز دیگر قضیه این نیست که برگردیم به ۲۲ بهمن. قضیه [این‌] است که فاتحه همه ما را می‌خوانند! ۶ خرداد ۱۳۶۰

خوشبختانه رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدارمردم قم در ۱۹ دی فرمودند این موضوع حل می شود.( من کاری به بگومگوهای اخیر رؤسای دو قوه ندارم زیرا موضوع مهمی نیست و به حول و قوه‌ی الهی تمام می‌شود؛ اگرچه دشمن به‌دنبال بزرگ‌نمایی آنها است)