حفظ قرآن در اسارت
![](http://eskimia.ir/wp-content/uploads/2017/02/index-6.jpg)
(حجه الاسلام دکتر سید محمد رضا علاءالدین)
روزهای نخستین ورودمان به اردوگاه هیچ امکانات معنوی در اختیارمان نبود سربازان بعثی حتّی با داشتن مُهر نماز مخالفت می کردند . قرآن و نهج البلاغه نیز در آن روزها به شدّت ممنوع بود . یکی از بچه ها هنگام اسارت قرآنی را مخفیانه نگه داشته بود و به هر مشقّتی بود در محلی از اردوگاه از آن حفاظت می کرد . با گذشت ایّام و کمتر شدن حساسیّت عراقی ها تصمیم گرفت آن قرآن را هر شب مهمان یک آسایشگاه گرداند . در هر آسایشگاه بین ۱۳۰ تا ۱۷۰ نفر اسکان یافته بودند ومعلوم است اکثریت بچه ها طالب بهره مندی از آن قرآن کوچک سی جزء برای حفظ بودندبودند و از آنجا که عراقی ها به تجمع افراد حساسیّت ویـژه ای نشان می دادند امکان بهره مندی دسته جمعی هم از آن نبود . یکی از برادران ، مسؤول برنامه ریزی و زمان بندی استفاده از آن قرآن شد آنها با مراقبت شدید از آن قرآن بهر ه می بردند آیه وجعلنا می خواندند و آن را بین افراد ردّ و بدل می کردند . با آمد ن صلیب سرخ و ثبت نام اسرا از اولین درخواست های بچه های اردوگاه قرآن مجید بود که افسر عراقی با اهدای یک قرآن به هر آسایشگاه موافقت کرد و در نوبت های بعد تعداد آن به ده قرآن به ازای هر آسایشگاه رسید