فاطمه(س) و پیامبر(ص)

یادداشت سردبیر روزنامه کیمیای وطن/

دخت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تنها شخصی است که عظمت و بزرگی و قدر و منزلت ویژه در دیگاه رسولخدا دارد که می فرماید “فداها ابوها” و یا” فاطمه بضعه منی” اینگونه سخنان از روی مهر و محبت پدری نیست زیرا پیامبر مامور به رسالت الهی است و هر سخن و رفتارش حتی در ارتباط با نزدیکترین افراد به او باید از سرچشمه ذات اقدس الهی و مطابق با رسالتش باشد از سخنان و شیوه رفتار پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله با فاطمه زهرای مرضیّه علیهاالسلام پی می‏بریم که علاوه بر محبّت فطری پدر و فرزندی، ملکات انسانی و فضایل معنوی، دینداری و پارسایی ام‏الائمّه حضرت فاطمه علیهاالسلام موجب اصلی جلالت و عظمت قدر آن بزرگوار نزد پدر بوده است. در خبر است که رسولخدا شبی به نزدیک خدیجه علیهاالسلام بود و او سخن می‏گفت: رسول گفت: یا خدیجه من تُکلِّمین؟ با کی سخن می‏گویی؟ گفت: ای رسول‏اللّه‏ با این جنین که در شکم دارم. رسولخدا گفت: بشارت باد تو را که جبرئیل مرا بشارت داد که مادینه است و مادر امامان است. ونیز نقل شده است که:

«یک روز رسولخدا(ص) این آیه را‏خواند”فی بیوت اذن الله” مردی برخاست و گفت: این خانه‏ها کدام است؟ گفت: بیوت الانبیاء، خانه‏های پیغامبران است. ابوبکر برخاست و گفت: یا رسول‏اللّه‏ خانه فاطمه و علی از این جمله هست؟ گفت: هُوَ مِنْ اَفاضِلها، خانه ایشان فاضلترین خانه‏های ایشان است.»

در نقل دیگرآمده است که در ابتدای دعوت پیامبر اکرم به اسلام کفّار دندان مبارک حضرت را شکستند و خاک و پلیدی بر او می‏ریختند و حضرتش را ساحر و کاهن و مجنون می‏خواندند. در تفسیر آیه مبارکه «اِنّ الَّذِینَ یُؤذُونَ اللّه‏ وَرَسُولَه». (سوره احزاب /۵۷) از قول عبداللّه‏ مسعود نقل شده است که گفت: «دیدم رسول خدا را در مسجدالحرام سر به سجود نهاده که کافری شکنبه شتر میان دو کتف وی فروگذاشت رسول سر از زمین برنداشت تا آن گه که فاطمه زهرا علیهاالسلام بیامد و آن از کتف وی بینداخت.»

آن روز که جبرئیل آیه «اِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ اَجْمَعِینَ» (سوره حجر /۴۳) را آورد حضرت اندوهناک شدند و بسیار گریستند و هیچ کس از صحابه زهره نداشت که از سرّ آن تأثّر شدید جویا شود. عبدالرحمن عوف می‏دانست که رسول خدا به دیدار فاطمه آسایش می‏یابد از حضرت فاطمه درخواست نمود تا از پیامبر اکرم سبب این اندوه بزرگ را بپرسد. پیامبر در جواب به فاطمه علیهاالسلام فرمودند: چه پرسی از آنچه وهم و فهم هیچ کس بدان نرسد؟ چون حضرت اشاره‏ای به ابواب جهنم و چگونگی درکات دوزخ کردند «فاطمه علیهاالسلام بیفتاد و بیهوش شد چون به هوش باز آمد گفت: «الویل الویل لمن دخل النّار».