۱۵ اسفند روز درختکاری

۱۵ اسفند روز درختکاری                                                           محمد حاجیان کارشناس امور کشاورزی

پانزدهم اسفندماه روز درختکاری است روزیکه با کاشت درخت به تقویت ریه شهرهای بزرگ بوِیژه شهرهای صنعتی پرداخته می شود درختکاری در همه ادیان الهی از اهمیت خاصی برخوردار است دین مقدس اسلام نیز بشر را به کاشت درخت تشویق و ترغیب کرده است و بعضی از بزرگان دین  و رهبران جهان اسلام به این امر اشتغال داشته اند. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم  در این باره می فرماید: «اگر شخصی درختی بکارد یا مزرعه ای را به زیر کشت ببرد و انسان ها، حیوانات یا پرندگان از آن بخورند، این کار صدقه ای از طرف آن شخص شمرده می شود». نیز در روایتی معتبر از یکی معصومین (ع) منقول است که: “حتی اگر دیدید قیامت بر پا شد و شما مشغول کاشتن درختی بودید، ازاین عمل نیک خود دست برندارید”.نیز  حضرت علی علیه السلام در مدینه باغ های خرمای فراوانی به وجود آورد و بیشتر آنها را در راه خدا وقف کرد. اینها و نمونه های فراوان دیگر نشانگر تاکید و توصیه اولیای اسلام به حفظ و حراست از درختان و اهمیت درختکاری است.

در کشور ما روز درختکاری در ۱۵ اسفند هر سال برگزار می شود و مردم با حضور در پارک ها، جنگل ها و اقصی نقاط شهر اقدام به کاشت نهال های جوان می کنند. ایرانی ها هر سال با کاشت درخت به استقبال سال نو رفته و در واقع با این کار نمادین در آستانه بهار زندگی را به زمین باز می گردانند. در این روز در مقابل بیشتر پارک ها و فضاهای سبز و دیگر نقاط شهر نهال هایی به صورت رایگان در اختیار مردم قرار می گیرید.گفته می شود اولین درختکاری دنیا که در روز درختکاری کاشته به یک میلیون نهال رسید که نشان از علاقمندی انسانها به این امر مهم است.درختکاری در ایران دارای پشتوانه ‌ای از علایق ملی و سنت تاریخی است، تاریخ نشان می ‌دهد که ایرانیان باستان، جشن های خاصی داشتند و در این جشن ها به درختکاری پرداخته و به خاک و زراعت احترام می‌ گذاشتند.با این وصف و در این دوران که آلایندگی صنایع و خودروهای غیر استاندارد قلب شهرها را احاطه کرده و متاسفانه نفس کشیدن را برای مردم سخت و سنگین نموده است  به روشنی، وظیفه تک تک ما را در حفظ و حراست از منابع طبیعی موجود، خصوصاً جنگل ها و مراتع و همچنین توسعه پایدار و گسترش این نعمت الهی، به عنوان یک وظیفه دینی و ملی، مشخص می کند.زیرا امروزه با صنعتی شدن جوامع بشری درختان نقش مهم تری در زندگی بشر ایفا می کنند، از سویی مقدمات پیشرفت بیشتر صنعت و فناوری را موجب می شوند و منابع تامین کننده محصولاتی نظیر وسایل چوبی، مبلمان، لوازم التحریر (کاغذ، انواع مدادهای مختلف) ‌الوار و هزاران محصول دیگر محسوب می شوند و از سو ی دیگر به منزله ریه های یک شهر تلقی شده و نقش مهمی در تامین سلامت اعضای جامعه را ایفامی کنند. این مورد اخیر از مورد قبل مهم تر مینماید. چرا که به دلیل فعالیت کارخانجات صنعتی و نیز ازدیاد وسایل نقلیه عمومی و فعالیت روزانه آنها در سطح شهرهای بزرگ  آلاینده ها و گازهای مهلک و خطرناکی نظیر دی اکسید کربن در هوای شهرها فزونی یافته و سلامت افراد را تهدید می کند. و افزایش هر چه بیشتر این مواد آلاینده کاهش میزان اکسیژن در هوا را سبب می شود و این وضع نامساعد گروههای آسیب پذیر نظیر بیماران ریوی و قلبی، سالخوردگان و کودکان را بیشتر تهدید می کند. در چنین شرایطی مساله درخت و درختکاری راه حلی مناسب برای مبارزه با آلودگیهای مذکور به شمار می آید. ایجاد جنگلهای مصنوعی و فضای سبز در اطراف شهرهای بزرگ به تاسیس کارخانجات تولید اکسیژن می ماند.اما درختکاری به تنهایی راه حل آلایندگی زدایی نیست بلکه باید وسائل آلاینده را به استاندارد سازی مکلف کرد و تولید کنندگان نیز بر تولید غیر استاندارد که کشنده و مرگ آور است پا فشاری نکنند بلکه توبه کنند زیرا به نوعی آدم کشی است از طرفی هزینه های سنگین آلایندگی سر سام آور است گفته اند ۱۸۰۰۰میلیارد تومان هزینه آلایندگی تهران است حالا کل کشور چه مقدار هزینه دارد؟! با این پول چه کارهای بزرگی می توان انجام داد که البته این همه هزینه نیست! زیرا جان انسان ها را نمی توان قیمت گذاشت.

امید آن که با تلاش در این جهت، حتی با کاشتن یک نهال کوچک در یک گلدان و قرار دادن در آپارتمان محل سکونت و کاشت نهال های کم نیاز به آب ، کشوری زیبا و آباد را برای خویش مهیا کنیم که یقیناً کاری پسندیده است و بخشی از کمبود اکسیژن تامین گردد.