ابیانه خسته از هجوم مسافران

آیدین بهاری

روستای ابیانه یکی از مقاصد مهم گردشگری کشور است که هر ساله میزبان هزاران گردشگر داخلی و خارجی است. گردشگران زیادی در ایام تعطیل به روستای ابیانه می‌روند که حضورشان در این روستای تاریخی موجب شده برخی از اهالی ابیانه از به‌هم خوردن نظم زندگی‌شان گله‌مند شوند. این روستا به خاطر بافت تاریخی، آب و هوای مطلوب و زنده ماندن برخی از سنت‌ها و اداب و رسوم از جمله پوشش مردم محلی بین گردشگران شناخته شد اما این شناخته شدن شکلی متفاوت به خود گرفت. اکنون صنعت گردشگری در این روستا به جایی رسیده که هم گردشگر از میزبان ناراضی است و هم میزبان از گردشگر. چند سالی است که ورود گردشگران به این روستا در ایام عزاداری امام حسین (ع) محدود شده است و هر سال شورای روستا در اطلاعیه‌ای عنوان می‌کند که دیگر گردشگران وارد روستا نشوند اما بازهم ازدحام جمعیت در این روستا آزار دهنده است. متاسفانه زیر ساخت‌های ابیانه به هیچ عنوان با میزان گردشگران همخوانی ندارد به همین دلیل هم در ایام تعطیل حجم گردشگران به حدی زیاد می‌شود که عملاً چیزی به جز گردشگری در ابیانه دیده نمی‌شود. در کنار این متاسفانه اهالی ابیانه هم چون سهم مناسبی از درآمدهای گردشگری ندارند دست به رفتارهایی می‌زنند که مناسب یک شهر گردشگری نیست. اصولاً بعضی شهروندان ابیانه فکر می‌کنند می‌توانند هر کالایی را به قیمت گزاف به گردشگران بفروشند و یا برای هر کاری از جمله عکس گرفتن با گردشگران درخواست پول کنند که این موضوع نارضایتی گردشگران را به دنبال داشته است. از سوی دیگر رفتار گردشگران به خصوص گردشگران ایرانی عملاً در حال نابود کردن روستاست. حجم زباله‌هایی که پس از روزهای تعطیل در گوشه و کنار ابیانه دیده می‌شود غیر قابل باور است. متاسفانه قشر سلفی بگیران که سابقه بلند بالایی در تخریب میراث فرهنگی و محیط زیست دارند چنان بلایی بر سر روستا آورده‌اند که اگر این روند همینگونه ادامه پیدا کند عملاً روستا تا ۱۰ سال آینده تبدیل به مخروبه می‌شود. در هر حال امیدواریم در آستانه سال جدید و تعطیلات نوروزی مسئولان فکری به حال و روز روستای ابیانه کنند و هموطنان هم کمی با میراث فرهنگی و محیط زیست کشورمان مهربان‌تر باشند.