سکوت سرد در ورزشگاه آزادی
دامون رشیدزاده
دیدار تیم ملی فوتبال ایران و توگو علیرغم همه شیرینیش یک نکته تلخ داشت. ورزشگاه خالی از تماشاگر آزادی بار دیگر کام تیم ملی را تلخ کرد. این اتفاق نه برای اولین بار است که رخ می‌دهد و نه قطعاً آخرین بار خواهد بود. سال‌هاست تمام مسابقات تیم ملی ایران در تهران برگزار می‌شود. همین موضوع باعث شده حتی در برخی از بازی‌های حساس ورزشگاه آزادی خالی از تماشاگر باشد. تا پیش از این دلایلی مانند شرایط جوی، آلودگی هوا، زمان برگزاری، آلودگی هوا و … به عنوان استقبال سرد تهرانی‌ها از بازی‌های تیم ملی نام برده می‌شد اما تکرار این اتفاق در شرایط مختلف تنهان یک دلیل را برای دوستداران فوتبال باقی می‌گذارد و آن فوتبال زدگی تهرانی‌هاست.
مشهد و اصفهان میزبانان چشم انتظار
تا پیش از این ما به جز ورزشگاه آزادی هیچ ورزشگاه بزرگی نداشتیم که میزبان بازی‌های مهم ملی باشد و به ناچار مجبور بودیم تمام بازی‌ها را در آزادی برگزار کنیم. این اتفاق سبب شده بازی ملی برای بسیاری از تهرانی‌ها فاقد جذابیت باشد و به همین دلیل هم در بزنگاه‌های مهم پشت تیم ملی خالی بماند. امروز پس از سال‌ها بی ورزشگاهی چندین ورزشگاه مدرن در شهرهای مختلف ایران افتتاح شده است. ورزشگاه امام رضا در مشهد یا ورزشگاه نقش جهان اصفهان با همین یک طبقه فعلی می‌تواند میزبان مناسبی برای بازی‌های ملی باشد. در شهرهایی مانند مشهد و اصفهان امکانات و زیرساخت‌های لازم مثل فرودگاه، هتل‌های لوکس و … برای حضور تیم ملی و رقابای بین المللی وجود دارد و بازی‌های این چنینی به راحتی می‌تواند در این دو شهر برگزار شود. اما متاسفانه فدراسیون فوتبال ایران با وجود آگاهی از این مسائل علاقه عجیبی به برگزاری مسابقات ملی در تهران دارد. نتیجه این علاقه افراطی هم تصاویر ناراحت کننده از ورزشگاه خالی از تماشاگر است. بدون هیچ اغراقی بازی تیم ملی با گمنام‌ترین رقبایش در شهرستان‌ها با استقبال بی نظیری همراه خواهد بود. به طور مثال اگر همین بازیث ایران برابر توگو در اصفهان یا مشهد و یا تبریز برگزار می‌شد تمام سکوها ساعت‌ها قبل از شروع دیدار لبریز از جمعیت می‌شد.
میزبانی و نقش تماشاگران
اصولاً نفس میزبانی در فوتبال به دلیل حمایت همین تماشاگران است وگرنه اگر قرار بود تماشاگران نقشی در موفقیت تیمشان نداشته باشند فوتبال نیز مانند بسیاری از ورزش‌ها تا کنون به فراموشی سپرده شده بود. در اکثر کشورهای صاحب فوتبال فدراسیون‌ها سعی می‌کنند بازی‌های تیم ملی را در شهرهای مختلف برگزار کنند تا مشکلی به نام فوتبال زدگی که امروز ما دچار آن هستیم رخ ندهد. در انگلستان تیم ملی بسیاری از بازی‌های حساس خود را نه در لندن بلکه در منچستر و میان هواداران پرشور این شهر برگزار می‌کند. در آلمان نیز بسایری از بازی‌های تیم ملی در ورزشگاه‌هایی خارج از پایتخت برگزار می‌شود. در کشور پهناور ما با وجود تنوع آب و هوایی گسترده برگزاری دیدار در شهرهای مختلف می‌تواند به عنوان یک تاکتیک مورد استفاده قرار گیرد. فرض کنید ما بازی با تیم‌های عربی را در تبریز با ارتفاع زیاد نسبت به دریا و آب و هوایی سرد برگزار کنیم آیا این تیم‌ها توان رقابت با ما در این شرایط آب و هوایی را خواهند داشت؟ یا برعکس در فصل زمستان که در اکثر شهرهای ایران هوا به شدت سرد است تیم ملی بازی‌های خود را در اهواز یا بوشهر و بندرعباس برگزار کند. متاسفانه علیرغم تمام آنچه که گفته شد فدراسیون نشین ها تاکنون هیچ علاقه‌ای به برگزاری دیدارهای ملی در شهرهای مختلف نداشته‌اند و حتی این موضوع به مربی تیم ملی هم پیشنهاد نشده است. امیدواریم روزی این رویه غلط در فدراسیون فوتبال اصلاح شود و همه شهرستان‌ها بتوانند لذت تماشای دیدارهای ملی را تجربه کنند.
